เวลา 22.00 น.
รถยนต์คันคุ้นตาก็แล่นเข้ามาภายในรั้วบ้าน แสงไฟที่สาดส่องผ่านกระจกเข้ามา ทำให้เพียงขวัญวางโทรศัพท์ในมือลงอย่างไม่ไยดี เพื่อรีบเดินมารอรับสามีที่หน้าประตูบ้าน
ส่งยิ้มหวานให้ผู้ชายที่ตัวเองหลงรัก ตั้งแต่ได้ยินเสียงปิดประตูรถด้วยซ้ำ ยิ่งยิ้มกว้างเมื่อรเมศเดินเข้ามาใกล้
“เหนื่อยไหมคะ” และนี่คือประโยคที่เพียงขวัญ เอ่ยถามเป็นประโยคแรก เมื่อรับเสื้อสูทจากสามีมาถือไว้
“นิดหน่อยครับ” เอ่ยตอบกลับมาในประโยคเดิมทุกวันเช่นกัน เดินเข้าไปนั่งในห้องนั่งเล่น
เพียงขวัญมองตามร่างสูงด้วยอารมณ์น้อยใจ ที่ชายหนุ่มไม่เคยถามเธอเลย ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง เหนื่อยไหม ที่ร้านมีปัญหาอะไรหรือเปล่า มีแค่เธอเท่านั้น ที่เอาใจใส่กับสถานะคำว่าสามีภรรยา
“สองสามวันที่ผ่านมา อากาศร้อนขึ้น ขวัญเลยทำน้ำอัญชันไว้รอคุณไม้ค่ะ ทานเย็นๆ จะได้สดชื่น” น้ำอัญชัน คือน้ำที่รเมศชอบทาน ข้อนี้คุณหญิงสุจีราเป็นคนบอกเพียงขวัญเ
