ก่อนจะเดินทางไปภูเก็ต รเมศขอตัวเข้ามาเคลียร์งานสำคัญให้เสร็จเรียบร้อย เพราะชายหนุ่มอาจจะต้องอยู่ที่ภูเก็ตร่วมอาทิตย์
“ขวัญขึ้นไปบนห้องทำงานกับผมก็ได้นะครับ” หันมาบอกคนที่นั่งอยู่เบาะด้านข้าง เมื่อรถยนต์จอดสนิทที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล ไม่ได้วนขึ้นไปจอดบนตึกที่ประจำเหมือนเช่นทุกวัน
“ค่ะ”
เมื่อเพียงขวัญตอบรับ รเมศก็ลงจากรถ เพียงขวัญจึงรีบร้อนหยิบกระเป๋าและปลดล็อกเข็มขัดนิรภัย กำลังจะเปิดประตูรถออก แต่ก็ต้องชะงักตกใจ เมื่อรเมศเดินอ้อมรถมาเปิดประตูให้
“เชิญครับ” รอยยิ้มบางที่ส่งมา ทำให้เพียงขวัญหัวใจกระตุกวูบ เผลอยิ้มหวานตอบกลับไปอย่างลืมตัว
“ขอบคุณค่ะ”
ภาพของผู้อำนวยการโรงพยาบาลหนุ่ม เดินเคียงข้างเข้ามาภายในโรงพยาบาล ทำให้พนักงานชำเลืองมองตามกันไม่น้อย เมื่อทั้งสองคนเดินผ่านเสียงซุบซิบก็ดังขึ้นตามมาเช่นกัน
เพราะไม่เคยเห็นภาพเช่นนี้มาก่อน พนักงานบางคนก็ทราบว่ารเมศแต่งงานมีภรรยา แต่พนักง
