เพียงขวัญยืนยิ้มแห้งมองดูห้องพักสวีทรูมขนาดใหญ่ มองเตียงนอนขนาดคิงไซต์ตั้งอยู่กลางห้องเพียงเตียงเดียว ก็เกิดอาการหายใจไม่ทั่วท้อง
ผ้าม่านสีขาวปลิวไสวไปตามแรงลม ที่พัดผ่านเข้ามาภายในห้อง จากตรงที่ยืนอยู่สามารถมองเห็นท้องทะเลสีครามกว้างไกล คลื่นเป็นลูกกำลังซัดสาดเข้าหาชายฝั่ง จนเกิดเป็นฟองน้ำสีขาว
ภาพเบื้องหน้าคงไม่มีคำไหน เหมาะสมเท่ากับคำว่าสวย แต่น่าเสียดายนัก ที่ตอนนี้หญิงสาวไม่มีกะจิตกะใจจะชื่นชมสักเท่าไหร่ สาเหตุก็คงมาจาก
“คุณไม้จองห้องพักมาแค่ห้องเดียวเหรอคะ” เอ่ยถามคนที่เดินลากกระเป๋าเดินทางตามหลังเข้ามาในห้อง
“ครับ ขวัญมีอะไรหรือเปล่า” ยังคงเอ่ยถามด้วยใบหน้าใสซื่อ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ
“ก็ ก็ปกติ เอ่อ...เรา...คุณกับขวัญไม่ได้นอนร่วมห้องกัน ขวัญก็นึกว่าคุณไม้จะจองห้องพักไว้สองห้อง”
นี่แหละ คือสิ่งที่ทำให้เพียงขวัญหายใจไม่ทั่วท้อง ปกติเธอกับรเมศแยกห้องนอนกันมาตลอด ทว่านับจากนี้ไปอี
