เหม่ยอิงแช่น้ำอย่างสบายใจ เสี่ยวจูมองดูคนที่แช่น้ำโดยที่ไม่ถามถึงคนข้างนอกก็อดที่จะเอ่ยขึ้นไม่ได้
" พระชายาอย่าทรงเป็นเช่นนี้เลยนะเพคะ พี่เสี่ยวจูไม่อยากให้พระชายากลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนอีก "
"เมื่อก่อนข้าเป็นยังไงเหรอพี่เสี่ยวจู ข้าว่าข้าไม่เคยเปลี่ยนไปนะ "
" ก็เป็นเช่นนี้ไงเพคะ ไร้ความรู้สึก พูดน้อย และเย็นชา "
" ข้าไม่ได้เป็นอะไรอย่ากังวลไปเลย พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า พี่ไป่หยาคงมารับแต่เช้า "
" พระชายาดีใจที่เจอคุณชายหรือไม่เพคะ "
เหม่ยอิงหันมายิ้มให้กับพี่เลี้ยงตน แต่ไม่ตอบคำถาม ก่อนที่จะกวักน้ำใส่เสี่ยวจูจนเปียก
" อ่ะ ไม่เอานะพระชายาพี่เปียกหมดแล้ว "
เหม่ยอิงหัวเราะชอบใจ อ๋องฟูจินเมื่อได้ยินเสียงหัวเราของคนตัวเล็กดังขึ้น ก็อดที่จะน้อยใจไม่ได้ ที่เห็นว่าอีกคนไม่ได้เป็นกังวลกับเรื่องของตนแม้แต่น้อย จึงได้แค่เพียงนั่งมองห้องของชายา
" เจ้ารักพี่ อย่างที่พี่รักเจ้าหรือเป
