เวลาผ่านไปแล้วสองเดือนกว่า เหม่ยอิงก็เก่งพอที่จะต่อสู้กลับได้แล้ว เพราะความฉลาดที่มีอยู่ในตัวจึงทำให้สามารถ ต่อสู้กับองครักษ์ของตนได้ และยังสามารถเอาชนะได้โดยที่องครักษ์ไม่ได้ออมมือด้วยซ้ำ นั่นเพราะก่อนนี้เหม่ยอิงชอบฝึกฝนอยู่เสมอ
แต่เพราะตนไม่กล้าที่จะทำร้ายใคร จึงไม่อยากจับกระบี่ แต่ตอนนี้คงต้องทำเพื่อปกป้องตัวเอง เมื่อคิดว่าไม่อยากเป็นภาระให้กับใคร
" เก่งขึ้นมากเลยเพคะองค์หญิง ขนาดหม่อมฉันยังเหนื่อยกว่าจะเอาชนะองค์หญิงได้ "
เหม่ยอิงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ดีใจที่ตนสามารถปกป้องตัวเองได้แล้ว จิงหลินและจางเหลียนยิ้มให้กับน้องสาวตน
" เก่งมากเลยนะน้องหญิง เช่นนี้แล้วพวกพี่ก็คงไม่ต้องห่วงเจ้ามากกว่าแต่ก่อนอีกแล้ว "
" นั่นสิฝ่าบาท เป็นเช่นนี้ก็คงจะแอบหนีเที่ยวบ่อยกว่าแต่ก่อนเป็นแน่ "
จางเหลียนเอ่ยหยอกล้อน้องสาวของตน จิงหลินยิ้มออกมาเมื่อเห็นใบหน้างอของน้องสาว ก่อนนี้ 1เดือนจิงหลินก็ขึ้นรับตำ
