ชิงเยว่มององค์หญิงตนที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียว ก็อดเอ็นดูไม่ได้ แม้ในใจจะรู้สึกผิดกับการกระทำเมื่อก่อน แต่เพราะเป็นคำสั่งของรัชทายาทจิงหลิน
และตอนนี้ก็กลายเป็นฮ่องเต้ไปแล้ว ตนจึงต้องทำก่อนหน้านี้หน้าที่ของตนก็จะกลายเป็นองครักษ์ ที่คอยติดตามองค์หญิงเช่นกัน เพราะตนนั้นถูกส่งให้เรียนวิชาต่อสู้ตั้งแต่เล็ก พร้อมๆกับองครักษ์คนอื่นๆ
เพราะมารดาก็คือนางกำนัลคนสนิทของมารดาเหม่ยอิง และถูกฮองเฮาสั่งให้กินยาพิษเช่นกัน ตั้งแต่เหม่ยอิงถูกลอบสังหาร จิงหลินก็สั่งให้กลับมาอารักขาน้องสาวของตนอีกครั้ง เพราะตอนนี้เหม่ยอิงจำเรื่องราวครั้งก่อนไม่ได้อีกครั้ง เพราะฤิทธิ์ยานั้นเอง
" มีอะไรเหตุใดจึงยิ้มมีความสุขเช่นนี้ละเพคะ "
"ไม่มีอะไรเสียหน่อย พี่ไปนอนเถอะ ข้าก็ง่วงแล้ว "
"เพคะ เช่นนั้นหม่อมฉันออกไปนะเพคะ "
ชิงเยว่ออกไปแล้ว เหม่ยอิงนึกถึงสัมผัสนั้นตลอดเวลา
" ทำไมข้าถึงยอมให้พี่เฟยหมิงทำเช่นนี้กับข้าก
