เหม่ยอิงบอกลาม่านอวี้ ก่อนที่จะหันไปมองคนตัวโตและควบม้ากลับเขาเมืองไป เฟยหมิงมองตามร่างเล็กควบม้าเข้าเมืองจนลับตา จนม่านอวี้ต้องร้องเรียก
"พี่เฟยหมิง เห็นสาวงามไม่ได้เลยนะ พี่เหม่ยอิงนี้สวยจริงๆเลยว่าไหม "
" ขอรับคุณหนู งดงามมาก "
" เอ๊ะ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาข้าไม่เคยได้ยินพี่ชมว่าใครสวยเลยสักครั้ง แม้แต่ข้าพี่ก็ยังไม่เคยเอ่ยชมเลย นี่อย่าบอกว่าพี่ถูกใจพี่เหม่ยอิงนะ "
" อย่าพูดอย่างนั้นเลยขอรับคุณหนู ข้าไม่กล้าคิดหรอก ข้าเป็นใคร ข้าเองยังไม่รู้เลย อาจจะเป็นโจรที่ถูกทางการตามตัวอยู่ก็ได้ ข้าเพียงแค่ชื่นชมในความงามของคุณหนูเหม่ยอิงก็เท่านั้นและอีกอย่างคุณหนูเองก็แต่งตัวเช่นเด็กหนุ่มเช่นนี้ จะให้มองว่าสวยอย่างไรกัน "
เฟยหมิงเอ่ยออกมาอย่างเจียมตัว พร้อมกับเอ่ยถึงการแต่งตัวของคนที่สงสัยตน ว่าถูกใจหญิงสาวอีกคนที่พึ่งจากไป
" วันนี้พี่พูดมากนะรู้ตัวหรือไม่ "
หม่านอี้ยิ้มออกมาก่อนที่จะ
