เนิ่นนานหลายนาทีที่ไทเกอร์ยังคงจูบน้ำตาลโดยที่ไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เพราะความหอมหวานและนุ่มละมุนของริมฝีปากที่เขากำลังบดจูบเบาๆ ตอนนี้มันทำให้เขายากที่จะปล่อยให้มันเป็นอิสระได้ ยิ่งไปกว่านั้นกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนร่างของคนบนตักที่โชยแตะปลายจมูกของเขาก็ยิ่งทำให้เขาอยากจูบอยากครอบครองมันเข้าไปอีก แล้วไหนจะผิวนุ่มมือที่เขากำลังสัมผัสตอนนี้อีก
อ่า...ให้ตายเถอะว่ะ ถ้าไม่ติดว่าที่นี่เป็นบริเวณของมหาวิทยาลัยเขาคงไม่ทำแค่จูบเฉยๆ แน่
ผลัก!
"เรากลับห้องกันเถอะ" ไทเกอร์คิดได้ดังนั้นก็ถอนจูบพร้อมกับติดตะขอเสื้อในของน้ำตาลกลับเข้าตามเดิมอีกครั้งก่อนที่ทุกอย่างมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ถ้าไม่ยอมหักห้ามใจให้เร็ว
"..." แต่จู่ๆ เขากลับต้องชะงักเมื่อเห็นคนตรงหน้าก้มหน้างุดไม่ยอมสบตากับเขา "เป็นอะไรหรือเปล่า" จนต้องเอ่ยถามพร้อมกับใช้มือค่อยๆ ปัดเส้นผมที่ตกลงมาด้านหน้าไว้ด้านหลังอย่างแผ่วเบา เผยให้เห็น
