'นั่งรออยู่ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวพี่ไปหา'
ฉันวนอ่านประโยคนี้ในโทรศัพท์ที่ยังจับอยู่ตอนนี้ซ้ำไปซ้ำมาไม่หยุด อ่านมันอยู่อย่างนั้น อ่านไปก็เขินไป เขินในแบบที่รู้สึกได้เลยว่าตอนนี้แก้มฉันต้องแดงมากแน่ๆ เพราะนอกจากแก้มทั้งสองข้างที่รู้สึกเห่อร้อนขึ้นมา ตรงส่วนอื่นอย่างท้องน้อยของฉันก็ร้อนวูบวาบเช่นเดียวกัน
ให้ตายเถอะ ฉันจะทนกับพฤติกรรมน่ารักแบบนี้ของเขาไปได้อีกนานแค่ไหนกันนะ ทำไมเขาต้องเป็นผู้ชายที่หล่อ อ่อนโยนและน่ารักขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้
"ไอติมละลายหมดแล้ว มัวแต่ดูอะไรอยู่"
ฟึบ!
ทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยลอยเข้ามาในรูจมูกของฉัน ฉันก็รีบเงยหน้าขึ้นไปมองทันที และใช่ค่ะ ใช่เขาจริงๆ ด้วย แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เราเพิ่งคุยกันเสร็จยังไม่ถึงสิบนาทีเลย เขาก็ปรากฏตรงหน้าฉันแล้ว
นี่เขาเหาะมาเหรอ มาถึงเร็วอะไรขนาดนั้นล่ะ
"พี่เหาะมาเหรอ ทำไมถึงไวจัง" ฉันเอ่ยถามคนที่อยู่ในชุดเสื
