Namtan part...
หลังจากที่ฉันพูดจบ พี่ไทเกอร์เขาก็วางช้อนลง ก่อนจะพิงพนักเก้าอี้แล้วยกมือกอดอกตัวเองสีหน้าอมยิ้มเบาๆ ฉันที่เห็นเขาอมยิ้มแบบนั้นก็เลยแอบอมยิ้มเขินไปด้วย เพราะเมื่อกี้ฉันเพิ่งสารภาพกับเขาไปเองว่าฉันชอบเขา และที่เขาได้เข้ามานั่งอยู่ในห้องของฉันตอนนี้ก็เพราะฉันชอบเขา ฉันถึงได้อนุญาตให้เขาเข้ามาได้
สุดท้ายก็เลยต้องมานั่งเขินเขาแบบนี้ไง...
"จะว่าไปเธอมันก็ร้ายจริงๆ นั่นแหละและแสบมากด้วยที่ทำให้พี่ตกหลุมรักครั้งแล้วครั้งเล่าได้แบบนี้" พี่ไทเกอร์เอ่ยปากพูดกับฉัน แต่ประโยคมันน่าถลึงตากลับไปมากเพราะเขาทั้งว่าฉันร้ายและแสบไปพร้อมๆ กัน
คือฉันร้ายตรงไหนเหรอ ไม่ได้ร้ายสักหน่อย แค่พูดไปตามสถานการณ์อะ จะมาว่ากันไม่ได้สิ อีกอย่างเขานะร้ายกว่าฉันอีก ต้อนฉันให้ตกหลุมรักตัวเองจนใจเหลวใจสั่นไปไม่รู้กี่รอบ เคยรู้ตัวบ้างหรือเปล่าเถอะ
"พี่เองก็ร้ายไม่เบาเถอะ รู้ตัวหรือเปล่าว่าตัวเองแพรวพราวขนา
