มันเริ่มจะหงุดหงิดที่คนตรงหน้าไม่รีบตอบคำถาม นี่ฉันอยากฟังคำตอบจากปากของสงครามมากเกินไปหรือเขาชักช้าไม่ยอมพูดออกมาสักที
“ถ้านายไม่อยากพูด…..”
“เธออยากอยู่ในฐานะอะไรที่มัน…..พิเศษมากกว่าตอนนี้หรือเปล่า”
“เอาแต่ถามจะให้ฉันพูดแล้วตัวนายล่ะ ทำไมไม่พูดก่อน”
ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงการพูดความรู้สึกออกไปก่อนมันไม่ใช่เรื่องน่าอายขนาดนั้น แต่การที่ผู้ชายพูดออกมาก่อนมันทำให้รู้สึกดีกว่า
“ฉันอยากได้ยินเธอพูด”
“ฉันอยากได้ยินนายพูดเหมือนกัน รู้ไหมว่าตอนนี้ฉันจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วนะ ถ้าไม่คิดอะไรก็อย่ามาทำให้หวั่นไหวสิ ฉันไม่อยากอยู่ในฐานะอะไรทั้งนั้น”
ในหัวมันมีแต่คำถามซะจนหงุดหงิดที่สงครามเอาแต่จะให้ฉันเป็นฝ่ายพูด
“จะเป็นบ้าตายเพราะอะไร” เหมือนตอนนี้สงครามกำลังยั่วอารมณ์ของฉันอยู่ พอยิ่งเห็นฉันไม่เป็นตัวของตัวเองเขาก็ยิ่งปั่นหัว
ครั้งนี้พอถูกเขาถามฉันก็แสดงสีหน้าไม่พอใจแล้วตั้งใจจะลุกขึ้นออก
