เพียงแค่คำพูดเมื่อครู่ก็ทำเอาหัวใจของฉันมันเต้นรัวโครมๆ ยิ่งได้จ้องมองใบหน้าคมคายก็ยิ่งรู้สึกหวั่นไหว นี่ฉันคลั่งเขาขนาดนี้เลยหรอ
“หัวใจของฉันเพิ่งเคยเต้นแรงขนาดนี้…ก็เพราะนาย” ฉันตอบอย่างเขิลอาย เพราะอยากทำตัวแบบที่เขาต้องการถึงพูดเอาใจและมันก็คือความจริงที่รู้สึกในเวลานี้
สงครามผละกอดออกแล้วขมวดคิ้วมองเหมือนแปลกใจกับคำพูดเมื่อกี้ของฉันเอามากๆ น้ำเสียงที่รีบถามคล้ายเขากำลังคิดว่าตัวเองหูแว่วไป “นี่เธอพูดอะไรแบบนั้นเป็นด้วย?“
ไม่แปลกที่อีกคนจะตกใจเพราะฉันไม่เคยคิดจะเอาอกเอาใจเขาอยู่แล้ว คำพูดหวานๆ ก็ไม่เคยหลุดออกมาจากปากเลยสักครั้ง
“………” ความเขินทำให้ฉันก้มหน้าก้มตาไม่กล้าแม้แต่เงยขึ้นมองเขา
สงครามใช้ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆ ของตัวเองมาสัมผัสลูบไล้คลึงสะโพกของฉันแล้วขยับหน้ามาใกล้ๆ “เธอเขินอยู่?”
“ไม่ใช่” ฉันรีบปฏิเสธแต่ก็ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้น เป็นแบบนี้คนที่ถามคงไม่เชื่อว่าฉันไม่ได้เขินอ
