ไม่รู้ว่าสถานะที่เขาพูดนั้นจะหมายถึงสถานะแบบไหน แค่การได้สบตาในตอนนี้ก็ทำให้ฉันไม่เป็นตัวของตัวเองแล้ว
“ทำไมไม่ตอบ” สงครามยกมือขึ้นมาสัมผัสพวงแก้มข้างซ้ายของฉัน ยังยืนคำเดิมว่าวันนี้เขาแปลกไปมากจริงๆ
“…ฉันไม่รู้ว่านายกำลังหมายถึงอะไร นายกำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมไม่พูดออกมาตรงๆ”
“บางทีเธอกับฉันอาจจะรู้สึกเหมือนกัน…แค่ไม่มีใครเป็นฝ่ายเริ่มพูดมันออกมาก่อน”
“…….” ฉันไม่เข้าใจเขาเอาซะเลย ชอบพูดอะไรที่ชวนให้คิดตามอยู่เรื่อย
สงครามช้อนแขนแกร่งอุ้มตัวฉันขึ้นแล้วเดินกลับมาที่ห้อง หลังจากวางร่างฉันลงแล้วเขาก็จัดการถอดแจ็คเก็ตออกให้พร้อมๆ กับผ้าขนหนูที่พันรอบอก
เมื่อฉันเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าสงครามก็จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเอง สายตาคู่นั้นที่มองมาในขณะที่เจ้าตัวกำลังถอดเสื้อผ้าอยู่มันเร่าร้อนให้ความรู้สึกวาบหวิวไปมวนท้องน้อยไปหมด
ฉันดันร่างหนาของสงครามให้เป็นฝ่ายนอนราบแทน จากนั้นก็ใช้มื
