ขณะที่สงครามก้มลงมากำลังจะใช้ลิ้นกับตรงนั้นฉันก็รีบหนีบขาเอาไว้ได้ทัน
“อ้าขาออก”
“มะ ไม่” ใบหน้าฉันมันร้อนผ่าวราวกับอยู่ในเตาอบ แค่ถูกสายตาคู่นั้นมันก็รู้สึกเขินแทบแย่นี่ถึงขั้นจะใช้ลิ้นทั้งที่ผ่านมาก็ไม่เคยทำ
“เส้นด้ายฉันบอกให้อ้าขา” พอฉันไม่ยอมทำตามคำสั่งคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าก็เอ่ยเสียงต่ำบอกอีกครั้ง
“ฉันเดินตั้งแต่เช้าเหงื่อก็ออก มะ มันสกปรก”
“ฉันไม่ติดเรื่องนั้น” อยากจะบ้า นี่เขากล้าพูดว่าไม่ติดได้ยังไง ตรงนั้นมันไม่ใช่ที่ที่ควรเอาลิ้นไปสัมผัสสักหน่อยทำไมต้องอยากทำขนาดนี้
“แต่ฉันติด”
เป็นอีกครั้งที่หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวเมื่อสงครามก้มลงมาพรมจูบไปจนทั่วบนเรียวขาอ่อนของฉัน ก่อนที่เขาจะพูดคำที่ทำให้วูบวาบ “…ฉันชอบกลิ่นของเธอ”
“สะ สงครามนายฟังฉันบ้างได้ไหม”
“อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำอีกครั้ง”
“อย่าเอาแต่ใจแบบนี้สิ อ๊ะ เจ็บ” พอถูกว่าเอาแต่ใจเขี้ยวฟันคมก็งับลงมาที่ท่อนขาข
