รู้ว่าตัวเองผิดฉันจึงขอโทษด้วยการสวมกอดเขาพร้อมกับพูดอย่างรู้สึกผิด “ขอโทษ สงสัยใกล้เป็นประจำเดือนน่ะก็เลยหงุดหงิดง่ายแบบนี้”
สงครามดันตัวฉันออก จากนั้นก็ยกนิ้วขึ้นมาม้วนเส้นผมของฉันแล้วเอ่ยถามอย่างเจ้าเล่ห์ “รู้ไหมว่าต้องง้อฉันด้วยวิธีไหน”
“……” เข้าทางเลยสินะแบบนี้ จนได้!
“แค่ทำอะไรให้นิดๆ หน่อยๆ ฉันก็หายโกรธแล้ว”
“อือ ไปรอในห้องสิ”
คำพูดแค่นั้นก็ทำให้เขายิ้มกว้างรีบเดินไปที่ห้องคงลืมไปแล้วว่าต้องเองหิวข้าว
ฉันปล่อยใหสงครามเดินไปก่อนเพราะต้องเก็บอุปกรณ์ที่เตรียมเอาไว้จะผัดข้าวใส่ตู้เย็น
@ภายในห้อง
พอเข้ามาให้ห้องก็เห็นว่าสงครามนั้นนอนอยู่บนเตียงด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า เตรียมพร้อมเชียว
“รีบมาง้อผัวเร็วๆ สิเมียจ๋า แก้ผ้ารอนานแล้วนะ”
“ฉันจะทำยังไงกับความหื่นของนายดีนะ”
“สนองไง เมียจ๋าไม่เห็นต้องคิดเยอะเลย”
ดูคำพูดสิ พอจะได้ทำเรื่องแบบนี้ก็พูดเสียงหวานขึ้นมาเชียว เห็น
