ฉันรีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยในขณะที่สงครามก็ยังนิ่งไม่ยอมเปิดประตูจนป้าพิมพ์จะพังเข้ามาอยู่แล้ว
“ฉันเปิดประตูนะ ก่อนที่แม่จะพังเข้ามา”
“บอกว่าฉันหลับนะ” สงครามรีบนอนดึงผ้าห่มคลุมโปง
มันต้องมีอัไรแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเขาไม่กลัวป้าพิมพ์หรอก เขาน่ะเถียงแม่เก่งเป็นที่หนึ่ง
ฉันเก็บความสงสัยเอาไว้แล้วเดินมาเปิดประตู พอประตูเปิดออกป้าพิมพ์ก็พุ่งพรวดเข้ามาในห้องทันที
“ไอ้ลูกชายตัวดีไปไหนแล้ว มาคุยกับแม่เดี๋ยวนี้เลยนะ!!”
“สงคราม นะ นอนหลับค่ะ” ไม่เคยเห็นป้าพิมพ์โกรธขนาดนี้ฉันก็เลยกลัวตอบไปเสียงสั่น
พอชี้บอกว่าสงครามนอนอยู่ป้าพิมพ์ก็เดินมาดึงผ้าห่มที่เขาคลุมโปรงเอาไว้ออก แล้วเท้าเอวบอกลูกชายเสียงดัง
“ถ้าไม่ยอมลุกขึ้นมาคุยกันแม่จะยึดบัตรเครดิตของลูกทุกใบ!!”
คำขู่นั้นทำให้สงครามลืมตาขึ้นอัตโนมัติ เขาค่อยๆ พยุงตัวนั่งแล้วก้มหน้าก้มตาอย่างคนมีความผิด
“พูดความจริงกับแม่”
“ความจริงอะไรครับ
