ฉันยิ้มให้สงคราม ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่ยั่วอารมณ์โมโห “ของแบบนี้พกไว้ก็ไม่เสียหายอะไรนี่ ถ้าเกิดวันหนึ่งฉันพลาดไปมีอะไรกับใคร…..” “ใคร!! จะไปเอากับใครห๊ะ!!” พอทนฟังไม่ได้เขาก็ตวาดถามเสียงดัง ป่านนี้ห้องข้างๆ คงเปิดประตูออกมาดูแล้วมั้งว่าใครทะเลาะกัน “ฉันแค่คิดเผื่ออนาคต ปล่อย!! มีนารอฉันอยู่” “จะไปไหน” “แต่งตัวแบบนี้จะให้ไปไหนดีล่ะ คงจะไปวัดตอนสี่ทุ่มละมั้ง” “ฉันไม่ให้เธอออกไปแบบนี้แน่!!” สงครามพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง ทำให้ฉันรู้สึกกังวลเพราะตอนนี้มีนารออยู่ “เมื่อไรจะเลิกทำตัวเป็นเจ้าของฉันสักที!!” “เมื่อไรเธอจะยอมฟัง เมื่อไรจะเชื่อ” ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ให้กับคนตรงหน้า ไม่มีท่าทีว่าเขาจะปล่อยฉันไปง่ายๆ “ปล่อยก่อนสิแล้วฉันจะยอมฟัง” มันเป็นแค่กลอุบายของฉันเท่านั้น ถ้าเขาปล่อยเมื่อไรฉันจะรีบวิ่งไปที่ประตูแล้วออกจากห้องให้เร็วที่สุด “สายตาเธอมันฟ้องว่ากำลังหลอกฉันอยู่