ภรรยาที่เขาไม่รัก

“ทำงานมาตั้งหลายปี คิดว่าจะทำงานได้ดีกว่านี้ ที่ไหนได้ชุ่ยเหมือนเดิม” เสียงทรงอำนาจของท่านประธานหนุ่มตะคอกใส่หญิงสาวผู้ที่มีศักดิ์เป็นเลขาเสียงดังลั่นต่อหน้าพนักงานนับสิบคนที่ยังนั่งอยู่ในห้องประชุม เสียงตวาดลั่นเมื่อครู่ทำให้หญิงสาวสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ละล้าละลังเอ่ยขอโทษลิ้นพัลวันระคนทำอะไรไม่ถูก “แพรขอโทษค่ะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงแผ่วเบา ย่อตัวลงเก็บเอกสารที่ชายหนุ่มปาลงพื้นขึ้นมาถือไว้แนบอก “แพรจะตรวจสอบเอกสารให้ดีกว่านี้ แพรขอโทษคุณเทียนด้วยค่ะ” ผงกศีรษะขอโทษชายหนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่าไม่กล้ามองหน้าเขาเต็มตาด้วยซ้ำกลัวว่าตัวเองจะเผลอไปสบเข้ากับแววตาที่มีแต่ความสมเพชของเขาเข้า เธอไม่อยากเห็นแววตาที่มีแต่ความเกลียดชังกันของเขา แววตาที่คอยแต่เหยียบย่ำกัน เธอไม่อยากมองมันเลยสักนิด ทุกสายตาภายในห้องประชุมหันมามองเธออย่างให้ความสนใจเป็นตาเดียวกับเหตุการณ์ไม่คาดคิดเมื่อครู่ ที่จู่ ๆ ประธานหนุ่มก็วีนแตกใส่เลขาคู่กายที่ทำงานร่วมกันมานานถึงห้าปีเต็ม ทำเอาทุกคนต่างพูดไม่ออกได้แต่นั่งตัวลีบอย่างกลัวว่าเจ้านายหนุ่มจะหันมาฟาดงวงฟาดงาใส่ “เอาละทุกคน วันนี้ผมขอปิดการประชุมแค่นี้พอครับ ส่วนไหนที่ผมอนุมัติแล้วก็ให้จัดการตามขั้นตอนต่อไปได้เลย ส่วนจุดไหนที่ยังเป็นจุดบอดก็ขอให้แก้ไขและนำเสนอผมใหม่ตอนประชุมครั้งหน้า หวังว่าทุกคนจะตั้งใจทำงานที่ผมมอบหมายให้อย่างดีนะครับ” “ค่ะ/ครับ“ พนักงานถยอยพากันออกไปจากห้องประชุมจนเหลือแค่เธอกับเขาสองคน หญิงสาวรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อต้องอยู่กับชายหนุ่มตามลำพังแม้ว่าผู้ชายที่นั่งวางอำนาจอยู่ตรงนั้นจะมีศักดิ์เป็นถึงสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอก็ตาม ฟังไม่ผิดหรอกค่ะทุกคน ผู้ชายที่มีวาจาร้ายกาจชอบวางอำนาจใส่คนนี้เขามีนามว่าคุณเทียน เทียนธารา เป็นเจ้านายพ่วงด้วยตำแหน่งสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของแพรไหม หญิงสาวผู้ที่ทำงานเป็นเลขาสาวของเขามานานถึงห้าปีเต็มตั้งแต่เรียนจบเลยก็ว่าได้ จากสถานะเจ้านายกับลูกน้องในวันนั้นสู่สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายในวันนี้ เนื่องจากธาราเป็นหนุ่มโสดที่เพิ่งโดนแฟนทิ้งมาหมาด ๆ กับแพรไหมที่ชีวิตนี้ไม่เคยมีแฟนมาก่อน และด้วยความที่พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายรู้จักกันจึงจับธารากับแพรไหมคลุมถุงชน ทั้งสองคนหาใช่คู่รักที่คบหากันมานานแล้วตกลงปลงใจแต่งงานกันแต่อย่างใด ตอนที่รู้ว่าจะได้แต่งงานกันทั้งแพรไหมทั้งธาราค้านพ่อแม่หัวชนฝาเพราะไม่อยากให้ความสัมพันธ์อันดีของเธอกับเขาที่มีให้กันตลอดมาในฐานะเจ้านายกับลูกน้องต้องพังลง ทว่าท้ายที่สุดแล้วทั้งเธอและเขาก็ไม่มีใครสามารถปฏิเสธความต้องการของพ่อแม่ได้ สุดท้ายแพรไหมกับธาราก็ได้แต่งงานกัน เช่นเดียวกับความสัมพันธ์ดี ๆ ในฐานะเจ้านายกับลูกน้องของเธอกับเขาได้จบลง เธอกลายเป็นคนที่เขาเกลียดชัง กลายเป็นคนที่เขารังเกียจซะอย่างนั้น กลายเป็นคนไม่มีค่า กลายเป็นคนที่เขาเฉยชาและหมางเมิน เป็นภรรยาที่เขาไม่รักและไม่เคยคิดจะรักเลยด้วยซ้ำ ระหว่างเราก็เท่านั้น เธอแค่ทำหน้าที่ของเธอตามที่เธอต้องทำ กลางวันก็ทำงานเป็นเลขา ตกกลางคืนมาก็ปรนเปรอเขาในฐานะภรรยาคนหนึ่งตามที่เขาต้องการ ความสัมพันธ์แท้จริงของแพรไหมกับธารามีน้อยคนนักที่จะรู้ว่าเขากับเธอแต่งงานอยู่ร่วมบ้านเดียวกันมาเกือบปีแล้ว ทั้งแพรไหม ทั้งธาราไม่ต้องการป่าวประกาศให้คนภายนอกรับรู้ไม่อยากให้ใครรู้ถึงความสัมพันธ์จริง ๆ ของทั้งสองคน เว้นแต่คนที่สนิทจริง ๆ เท่านั้น ตอนแต่งงานก็จัดงานที่มีแต่คนสนิทมาร่วมงาน คนไม่รักกันจะป่าวประกาศให้โลกรู้ทำไม ตอนเลิกกันคนจะได้ไม่งงว่าเราไปคบกันตอนไหน ไปคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ “คุณเทียนรับกาแฟไหมคะ แพรจะได้ไปชงมาให้” ตอนอยู่ที่ทำงานแพรไหมเรียกแทนธาราว่าคุณ เพราะเขาไม่อนุญาตให้เธอเรียกพี่ในสถานที่สุ่มเสี่ยงแบบนี้กลัวว่าจะมีคนมาได้ยินเข้า “ไม่” ธารากระแทกเสียงแดกดันใส่ด้วยความไม่พอใจ หยัดกายลุกจากเก้าอี้เดินเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ “เหม็นขี้หน้า” พ่นวาจาเจ็บแสบตอกหน้าแล้วเดินผิวปากออกจากห้องประชุมไปอย่างอารมณ์ดี เขาก็เป็นแบบนี้ไม่เคยพูดดีกับเธอสักวัน คุณเทียนแสนใจดีคนนั้นตายไปตั้งแต่วันที่รู้ว่าเราจะได้แต่งงานกันแล้วล่ะ