แพรไหมเลือกที่จะเงียบปากลงแทนการต่อปากต่อคำกับธาราเมื่อเห็นว่าธารากำลังแสดงความหงุดหงิดออกมา แพรไหมยอมนั่งนิ่งปล่อยให้ธาราทายาที่ขาให้เธอจนเสร็จ
“ขอบคุณค่ะ” โดยไม่ลืมกล่าวขอบคุณเขาเสียงแผ่ว
“คราวหลังอย่าให้ผู้ชายคนอื่นถูกเนื้อต้องตัวเธออีก” เอ่ยสั่งเสียงเข้มสีหน้าแววตาจริงจัง
“ทำไมคะ”
“แพรไหม” แพรไหมสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจเมื่อธาราเรียกชื่อของเธอเสียงดังลั่นด้วยความอนาจใจ ให้ตายเถอะ เธอซื่อหรือเธอโง่กันแน่วะถึงได้เงยหน้าขึ้นมาถามเขาตาแป๋วไม่รู้ไม่ชี้แบบนี้
มือหนายกกุมขมับด้วยความระเหี่ยใจ อยากจับร่างแบบบางตรงหน้าขึ้นมาทึ้งร่างของเธอแรง ๆ แล้วถามเธอว่าโตมาได้ยังไง
พ่อแม่ของเธอเอาอะไรให้เธอกินบ้าง ลูกถึงได้ซื่อบื่อขนาดนี้ เหนื่อยใจว่ะ
“อยากให้คนอื่นเขาด่าว่าฉันโง่ที่ยอมให้เมียสนิทสนมกับชายอื่นเหรอ อยากให้มีคนสมน้ำหน้าฉันมากนักหรือยังไง”
“พี่เทียนจริงจังไปรึเปล่าคะ ใครจะไปด่าพี่
