ตันหยงพยายามดันหน้าเขาออกห่างจากเธอแต่คุณหมอกลับพยายามยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ
“คุณหมอคะ”
“คุณยังไม่ได้เรียกผมว่า “ที่รัก” เลยนะ"
“หยุดก่อน ไม่เอา”
“ก็รีบเรียกสิ”
“ทะ…ที่…ที่รัก”
“ก็แค่นี้เอง ไปกันเถอะ”
เขายอมปล่อยเธอในที่สุด แต่ว่าตันหยงกลับไม่ยอมออกไปพร้อมกับเขา
“หยงไปก่อนนะคะ แล้วคุณหมอค่อยตามออกไป นะคะ ขอร้อง”
“เฮ้อ คุณรู้หรือเปล่าว่าโดยปกติผมไม่เคยยอมทำแบบนี้หรอกนะ”
“งั้นก็ไม่ต้องทำ แล้วก็ไม่ต้องคุย”
“แต่กับคุณทำไมผมต้องยอมทุกที อีกสิบนาทีนะแล้วอย่าไปให้ห่างสายตามากถ้าคืนนี้ไม่อยากโดนดี”
“เราตกลงกันแล้วนะคะ”
“ตกลงแค่ว่าจะไม่บอก แต่ผมไม่ได้ตกลงเรื่องอื่น”
“แต่ว่า…”
“คุณจะไปไหมครับ หรือว่าเราก็ไม่ต้องลงไปเลยผมจะได้รวบรัดจบในคืนนี้เลยว่ายังไง”
“คนลามก”
ตันหยงรีบเดินออกจากห้องของเขาทันทีและรีบปิดประตู ตะวันถึงกับยิ้มตามคนที่เดินออกจากประตูไปพร้อมกับส่ายหัวให้กับความไม่เด็ดขา
