ส้มเบิกตากว้างเพราะดูหมายเลขห้องแล้ว เธอไม่ได้เคาะประตูผิด แต่คนที่เปิดประตูออกมากลับเป็น….
“คุณ…ทำไมเป็นคุณ แล้วคุณหมอละ”
“คุณหมอยกห้องนี้ให้ผม คุณเป็นอะไรมาโวยวายหน้าห้องผม คุณอยากได้อะไรกันแน่”
“แล้วคุณหมอ ทำไมจู่ ๆ ถึงได้ย้ายห้องละ แล้ว…..”
“คุณครับ มีอะไรอีกหรือเปล่าผมกำลังอาบน้ำอยู่ คุณมาขัดจังหวะจนผมต้องออกมา”
“คุณบอกมานะว่าคุณหมอตะวันเปลี่ยนไปพักห้องไหน”
“โอ๊ยนี่คุณ ช่วยมีมารยาทหน่อยคุณหมอจะไปพักที่ไหนไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องมาบอกคุณนะครับเป็นเรื่องส่วนตัว ถ้าแม้แต่คุณที่อ้างว่า….ช่างเถอะ ถ้าคุณยังไม่รู้แสดงว่าเขาไม่อยากพบคุณและอยากได้ความเป็นส่วนตัวถึงได้ไม่บอกยังไงละครับ หมดคำถามแล้วใช่ไหม หลีกทางด้วยผมจะปิดประตู”
พิภพปิดประตูใส่หน้าส้มอีกครั้ง ส้มยืนโกรธอยู่หน้าห้องพร้อมกับมองไปที่ห้องข้าง ๆ เธอรีบเดินไปดูในทันที แต่ไฟในห้องของตันหยงก็ปิดอยู่และเป็นไปไม่ได้ที่หมอตะวันจะเปิดเ
