“ชุดนอน?? ชุดแบบไหนกันคะถึงต้องเอามาซักเอง….หรือว่า….”
“ไหนบอกจะไปกินอาหารเกาหลีไง ไม่ไปแล้วเหรอ”
ตันหยงหันไปมองคนข้าง ๆ อย่างนึกสงสัย ตะวันราวกับรู้ทันเขาจึงก่ายขามาดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดใต้ผ้าห่มอีกครั้ง
“จะไปหรือไม่ไป หรือจะรอให้มังกรน้อยมันตื่นเป็นมังกรยักษ์ ถ้าถึงตอนนั้น….คงได้แค่สั่งมากินแล้วนะ”
“หมอ!!!! ออกไปเลย หยงจะไปอาบน้ำ ลุกไปเอาผ้ามาให้หน่อยสิคะ เร็ว ๆ”
“ครับ ๆ เมีย ใช้อย่างกับลูกคนใช้เลย รอเดี๋ยวนะครับ”
ตันหยงหันไปขำกับท่าทีนั้นของตะวันเมื่อเขายอมลุกขึ้นไปเอาชุดคลุมสำหรับอาบน้ำมาให้เธอ เขาสวมชุดมาแล้วก่อนจะยื่นชุดให้เธอลุกขึ้นมาสวม
“ที่จริงอยู่แค่สองคน ไม่เห็นต้องใส่เลย เดินออกไปเลยก็ได้”
“โรคจิต”
“หึ แต่ก็ชอบใช่ไหมล่ะครับ ไปเถอะ ผมเปิดน้ำอุ่นให้แช่แล้ว”
“แช่…ไม่เอาเดี๋ยวช้า คุณไม่แช่เฉย ๆ แน่”
“เชื่อผมเถอะ มันบวมหมดแล้ว คุณแช่ไปคนเดียวผมจะอาบน้ำเย็นสักหน่อย เชื่อหม
