ตะวันไม่ได้ตอบแต่เขาหันไปมองผู้ชายสามคนที่นั่งรายล้อมพวกเธออยู่ ตันหยงรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังจะเข้าใจผิดจึงได้รีบลุกขึ้นพร้อมกับรีบพูดขัดจังหวะความน่าอึดอัดนี้ทันที
“นะ…น้ำ ทุกคนคะ ขอโทษทีคงอยู่กินข้าวด้วยไม่ไ่ด้แล้ว แฟนหยงมารับแล้วค่ะที่รักคะช่วยถือถุงนี้ให้ทีนะคะ น้ำเราไปก่อนนะ ขอโทษทีนะคะไว้เจอกันใหม่ค่ะทุกคน”
“ยังจะกล้ามีครั้งหน้าอีกเหรอ!!”
ตะวันหันมายิ้มกัดฟันและพูดให้ตันหยงได้ยินแค่คนเดียว แม้ว่าจะยอมใจอ่อนเพราะเธอบอกคนทั้งโต๊ะว่าเขาคือแฟนของเธอก็เถอะ แต่เขาเห็นแบบนี้แล้วไม่พอใจ มาก ๆ เขาอุตส่าห์รีบเคลียร์งาน
หลังออกมาจากห้องผ่าตัดก็รีบโทรหาเธอทันที ใครจะคิดว่าเธอไม่รับสาย ด้วยความกลัวว่าจะพบเจอเหตุการณ์เหมือนครั้งก่อนก็เลยเปิดมือถือเพื่อตามหาเธอทันที
“แล้วพบกันนะครับ”
ตะวันดึงกระเป๋าของตันหยงที่วางที่เก้าอี้ออกมาและรวบเอวเธอเดินออกมาพร้อมกับสายตางุนงงและแอบเสียดายเล็กน้อยของเพ
