ตันหยงกลับมาที่ห้องพร้อมกับล้มตัวลงนอน เธอแทบหมดเรี่ยวแรงกับภาพที่เห็นในวันนี้ หมอหญิงที่เดินถือแซนด์วิชของเธอออกมากิน
เธอเปิดดูกล่องข้อความไลน์ คุณหมอยังไม่ได้ตอบอะไรแต่เปิดอ่านไปแล้วยิ่งทำให้เธอคิดว่าเขาให้หมอคนนั้นกิน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอเป็นคนทำให้
ค่ำวันนั้น
ตันหยงตื่นขึ้นมาในตอนหัวค่ำ เธอรู้สึกว่ามีคนเข้ามาคงจะเป็นคุณหมอที่พึ่งกลับมาแต่เธอไม่มีแรงจะเดินออกไป เมื่อประตูห้องน้ำเปิดออกมาเธอจึงเห็นว่าเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ผมทำคุณตื่นเหรอ เป็นยังไงบ้างเห็นออยบอกว่าคุณลากลับบ้านก่อน”
ตันหยงแค่มองเขาและล้มลงไปนอนที่เตียงเหมือนเดิม เขาไม่ได้เปลี่ยนชุดไม่ได้อาบน้ำ คงเข้าไปแค่ทำธุระเฉย ๆ เธอได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินมาที่เตียงพร้อมกับขยับมานั่งใกล้ ๆ และเอามือมาจะอังหน้าผากแต่เธอขยับหนี
“หยง เป็นอะไรไป โกรธอะไรผมงั้นเหรอ”
“….”
“กินข้าวหรือยัง ผมให้ป้าแหววทำข้าวต้มมาให้ ไปกินสักหน่อยนะเ
