“อะไรนะคะ หมอคะ นี่คุณเป็นอะไรไป ไม่ใช่ว่าคุณใช้พี่พิภพไปรอหยงเหรอคะ”
“พี่เหรอ เรียกเขาว่าพี่เลยเหรอ”
“เอ๊า อะไรของคุณหมอคะเนี่ย”
“ไปได้แล้ว”
“หยงหิวข้าว”
“ก็รีบไปสิ ไปหาข้าวกิน”
“ไม่กินที่ห้องอาหาร….เหรอคะ”
สายตาโมโหของเขาทำให้เธอไม่กล้าถามต่อ ดูจากสายตาและท่าทางเขาในตอนนี้ เธอสรุปได้อย่างเดียวคือแฟนหนุ่มของเธอคงกำลังหึงแม้แต่เลขาส่วนตัวอยู่สินะ เธอเดินไปกอดแขนเขาได้ทันก่อนจะเดินออกไปที่ลานจอดรถ คุณหมอเริ่มพอใจที่เห็นเธอเริ่มง้อ เลยใช้มือโอบเอวเธอเดินออกไปแทน
“เมื่อคืนคุณให้พี่พิภพนอนห้องเก่าคุณเหรอคะ”
“ใช่ ได้ข่าวว่ามีคนไปเคาะห้องด้วย ตามคาด”
“หมายถึงส้มเหรอคะ”
“คิดว่าไงละ ขึ้นรถก่อนแล้วค่อยคุย”
“แล้วพวกเขาละคะ”
“เขามีรถมาเองไม่ต้องไปห่วงหรอก”
“ออ ค่ะ”
ตะวันขับรถออกจากโรงแรมพร้อมกับเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนนี้ส้มพยายามจะเคาะประตูห้องของเขาที่ยกให้พิภพนอนและไปตรวจสอบห้องของเธอด
