ตะวันเดินออกมาจากห้องน้ำเพราะได้ยินเสียงตันหยงโวยวาย เขาเดินเข้ามาหาเธอที่ลุกขึ้นจากเตียงแต่ยังเปลือยกายอยู่ใต้ผ้าห่ม เธอดึงมันขึ้นมาปิดยิ่งทำให้เขาอยากกระชากออกมา
“หยง..ต้องรีบกลับไปพร้อมกับรถตู้ แต่ว่า..”
“ผมโทรบอกคุณออยแล้วว่าผมกับคุณจะกลับไปพร้อมกันเพราะคุณแพ้อาหาร”
“แพ้อาหาร!! หยงไปแพ้อะไรเมื่อไหร่คะ”
“ไม่งั้นจะให้บอกว่ายังไงดี เมื่อคืนตันหยงรับศึกรักจากผมหนักไปหน่อยเลยตื่นกลับไปพร้อมพวกคุณไม่ไหวงั้นเหรอ”
“คุณหมอคะ!!”
“อะไร ก็บอกว่าแพ้อาหารไงละ ข้ออ้างนี้ดีที่สุดแล้ว”
“แล้วเรื่องของส้มละคะ คุณจะจัดการยังไง”
“ผมให้พิภพจัดการแล้ว”
“เฮ้อ แค่คิดว่าจะต้องไปเจอกันที่โรงพยาบาลอีกสองเดือน…”
“ให้ผมจัดการย้ายแผนกให้ไหมจะได้ไม่ต้องเจอกัน”
“ไม่เอาค่ะ ทำแบบนั้นคนอื่นจะมองหยงยังไงคะ หลังจากจบการฝึกงานก็ต้องเจอกันที่มหาลัยอยู่ดี อย่าเลยดีกว่าค่ะ”
“ตามใจคุณ แต่ถ้ามีปัญหาอีกผมไม่เอาไว้แล้ว
