ส้มไม่ได้รับกระดาษทิชชูนั้นมา เธอลุกขึ้นและรีบเดินออกไปจากห้องของเขาในทันที เขาเอาทิชชูนั้นทิ้งในถังขยะพร้อมกับฉีดแอลกอฮอล์พ่นทั่วมือและเดินกลับเข้าไปที่ห้อง แต่ก็ต้องพบว่าตันหยงลุกมาจากเตียงแล้ว
“ตันหยง คุณรีบลุกมาทำไมจะเอาอะไรทำไมไม่เรียกผม”
ตันหยงได้ยินตั้งแต่ส้มเริ่มเถียงกับเขา เธอฟื้นขึ้นมาพร้อมกับได้ยินเหมือนเสียงคนคุยกัน และเสียงนั้นก็ค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ
เธอพยายามเงี่ยหูฟังจนได้ยินเสียงของส้มที่ตะโกนถามหมอตะวันและเสียงนั้นก็ชัดขึ้นเรื่อย ๆ ตันหยงนั่งฟังที่เตียงพร้อมกับซึมซับทุกคำที่หมอตะวันพูดออกมาพร้อมกับความรู้สึกผิดในใจของเธอหลายวันมานี้
“หยงแค่…”
“คุณจะไปไหน จะทำอะไร”
“หยง…แค่อยากเข้าห้องน้ำ แต่ว่า…เมื่อกี้นี้ส้ม…”
“จบแล้วละไม่มีอะไรแล้ว มาสิ คุณจะเข้าห้องน้ำไม่ใช่เหรอ ผมพาไปเอง”
“เอ่อ แค่บอกทาง…”
“ไม่ได้ ร่างกายคุณอ่อนแอมากความดันต่ำเพราะพักผ่อนน้อยผมไม่ไว้ใจ ค่อย
