ตันหยงขึ้นรถตามที่เขาสั่ง ตะวันขับรถออกจากหอพักของพวกเธอและตรงไปที่คอนโดของเขาในทันที แม้ว่าจะอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากและตันหยงเคยบอกเขาไว้แล้วว่าเธอเองจำเป็นต้องกลับมาที่หอพักเป็นบางครั้งในช่วงใกล้สอบเพื่อจะได้สะดวกในการเดินทางซึ่งเขายอมตกลง
คอนโดตะวัน
“ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องเก็บของมาก็ได้นะ ที่นี่ก็ไม่ได้ขาดอะไรสักหน่อย"
“ก็จริงค่ะ เลยแทบจะไม่ได้เก็บอะไรเลย”
“งั้นที่ขอกลับมาที่ห้องวันนี้ก็แค่หนีหน้าผมสินะ”
“เปล่าสักหน่อย ก็แค่กลับมาทำความสะอาดห้องแล้วก็เก็บของด้วย ไม่อยู่ตั้งหลายวันนี่คะ”
ตะวันเดินมาและอุ้มเธอขึ้นมาจนตัวลอยจากพื้น ตันหยงตกใจเล็กน้อยแต่เริ่มชินแล้วเพราะเขาชอบยกตัวเธอขึ้นมาแบบนี้บ่อย ๆ
“ไหนบอกว่าหิวยังไงละคะ เดี๋ยวหยงทำอะไรง่าย ๆ ให้กินเอาไหมคะ”
“ไม่เอา ผมไม่ได้หิวข้าว”
“งั้นคุณหิว…หยงเหรอคะ”
“ไม่น่าถาม นอนเอาแรงมามากแล้วนี่คืนนี้ก็ให้ผมกินทั้งคืนได้สินะ”
“เ
