เขมทัตพาหล่อนมาแนะนำให้กับคนงานทุกคนในเหมืองได้รู้จัก
“ไข่มุก เมียฉัน”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ และก็ไม่ยอมปล่อยมือจากเอวคอดของหล่อนแม้แต่วินาทีเดียว
คนงานทุกคนของเขาต่างพากันกล่าวทักทายหล่อน โดยเฉพาะเตยหอมที่ยิ้มให้กับหล่อนอย่างยินดี
“และฉันก็หวงเมียมาก ถ้าฉันเห็นพวกแกมองเมียฉันด้วยสายตาหื่นกามเมื่อไหร่ ฉันจะควักลูกกะตาทิ้ง จำเอาไว้นะทุกคน”
“ครับนาย”
“ไปทำงานกันได้แล้ว”
เขาโบกมือไล่คนงานหนุ่มๆ กลัดมันไปทำงานทันที เมื่อแนะนำให้รู้จักกับหล่อนเสร็จแล้ว จากนั้นก็หันมาจ้องหน้าหล่อน
“ส่วนเธอก็ห้ามมองผู้ชายคนอื่น นอกจากฉัน เข้าใจไหมไข่มุก”
หล่อนชอบในความขี้หวงของเขมทัตมาก แต่ก็อดที่จะแกล้งไม่ได้
“แต่คนงานของคุณ กล้ามแน่นทุกคนเลยนะคะ แล้วคนนั้นก็หล่อมากด้วย”
“คนไหน” เขมทัตหน้าตึงขึ้นทันที
“ก็คนที่ผิวขาวๆ กล้ามแน่นๆ ที่ยืนอยู่ข้างๆ เตยหอมน่ะค่ะ”
“ฉันจะไปไล่มันออก”
เขมทัตทำหน้าหงุด
