EP.4 กฎต้องห้าม💢

940 คำ
-บ้านแดน- "ห๊ะ! จะย้ายไปอยู่กับไอ้เหล็กมึงบ้าเหรอโมรา" หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์โมราคอยดูแลแดนจนหายดีเพราะกระแตกลับบ้านที่ต่างจังหวัด "น...หนูชอบพี่เหล็กค่ะ" ใช่ ฉันตัดสินใจที่จะโกหก เพราะถ้าบอกไปตามความจริงพี่แดนต้องไม่ยอมแน่ ๆ แล้วเรื่องก็จะไม่จบสักที "มึงเคยชอบใครที่ไหน หรือมันบังคับอะไรมึง" แดนยังไม่เชื่อเพราะโมราเป็นเด็กเรียบร้อยเธอไม่เคยยุ่งหรือข้องเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนเลย "ทีพี่ยังรักคนมีเจ้าของได้เลย หัวใจคนเรามันห้ามได้ด้วยเหรอคะ'' คำพูดของฉันทำให้พี่แดนดูสะอึกเล็กน้อยก่อนที่เขาจะถอนหายใจแล้วนั่งลงช้าๆ "มึงคิดดีแล้วใช่ไหม" เสียงที่ดูห่วงใยเลยถามน้องสาวของตัวเอง "แต่หนูจะปิดเรื่องนี้เป็นความลับ รู้แค่เราสองคนนะคะไม่อยากบอกแม่เรื่องต่าง ๆ ไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ" -หอพักเหล็ก- เมื่อโมรามาถึงห้องเธอลากกระเป๋าเข้ามาช้า ๆ ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องสี่เหลี่ยมที่ดูกว้างขวางและมีทุกอย่างครบครัน ทั้งที่รับประทานอาหารริมระเบียงและโซฟาตรงมุมห้อง โต๊ะทำงานพร้อมกับห้องน้ำในตัว "ยืนโง่อยู่ได้เก็บเสื้อผ้าสิ" ผมไปรับมันมาจากบ้านเห็นไอ้แดนยืนมองอยู่ที่ประตูคอยชะเง้อเข้ามา รู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก! "หนูทำอาหารได้ใช่ไหมคะ" ฉันชอบทำอาหารมากเลยถามออกไป "เอ่อ" ผมตอบกลับสั้น ๆ ก่อนที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำเพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้วผมมีนัดไปเที่ยวต่อ แกร๊ก "ว๊ายยยย! " ฉันรีบเอามือปิดตาตัวเองทันทีเมื่อ จู่ๆ เขานุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างเปลือยท่อนบนออกมา "ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง มึงไม่เคยเรียนเพศศึกษาหรือยังไงอวัยวะเพศมันก็มีกันทุกคนไม่รู้จักหัวนมเหรอ" เห็นท่าทีแล้วรำคาญตาทำเป็นอินโนเซนท์ไปได้ทั้ง ๆ ที่อายุก็ 18 แล้ว "น...หนูมีเรื่องจะขอร้องด้วยค่ะ" ฉันยังไม่กล้าขยับมือออกแต่พยายามคลำทางเพื่อเดินไปหา "อะไร" ผมหันมาตอบกลับมันที่ทำตัวเหมือนคนตาบอดอยู่ "หนูมีกฎของการอยู่ร่วมกัน 1 ข้อ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแต่ไม่รู้ว่าสีหน้าเขาจะเป็นยังไงเพราะตอนนี้ฉันไม่กล้าลืมตา "ว่ามา'' "กฎเหล็กของหนูมีเพียงข้อเดียวคือพี่ห้ามแตะต้องตัวหนูจนเกินเลย ถ้าหากพี่ผิดกฎหนูจะไม่อยู่ที่นี่แล้วจะไปทันที" "เหอะ! คิดว่ากูพิศวาสมึงมากเหรอ ที่พามาอยู่ก็เพราะอยากให้ไอ้แดนเจ็บใจเล่นๆ " หมั๊บ! "อย่างมึงก็เป็นได้แค่ตัวประกันเท่านั้นแหละ" "อึก! " ฉันต้องลืมตาอย่างอัตโนมัติเมื่อเขาคว้าปลายคางให้หันหน้าตรง สีหน้าท่าทางที่ดุร้ายยังไม่มีท่าทีว่าจะอ่อนลง แต่ก็ดีที่เขายืนยันเสียงแข็งว่าจะไม่แตะต้องตัวฉันจนเกินเลย -ผับ- "ฮะ! ไอ้ห่า มึงเอาน้องสาวไอ้แดนไปอยู่ด้วย" โด้ที่ได้รับฟังเรื่องเล่าจากเหล็กพูดอย่างตกใจ "เออ สะใจดีฉิบหาย" ผมยกกระดกแก้วเล่าอย่างอารมณ์ดี "แล้วกฎที่มันตั้งไว้ไม่ใช่ว่ามึงจะละเมิดเหรอวะ ฮ่าๆๆ " โด้แซวขึ้นพลางหัวเราะ "...." ผมไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะไม่ได้ใส่ใจเรื่องกฎบ้าบอของมันนักหรอก อีกอย่างผมก็ไม่ได้ชอบมัน อึกๆ อึกๆ เหล็กดื่มเหล้าสังสรรค์จนเมาเหมือนทุกครั้งแต่เขาก็ยังกลับห้องพักตัวเองไหว แกร๊ก "เฮือกกก! " ผมเดินโซซัดโซเซลูบคลำกำแพงมาจนถึงห้องของตัวเองพอเปิดประตูเข้ามาก็พบกับบางอย่างที่ดูประหลาด "หนูจัดที่นอนให้พี่แล้วนะคะ" ฉันชี้ไปยังด้านล่างของเตียงมีผ้าปูกับผ้าห่มเตรียมพร้อมไว้ให้ "ที่นี่มันห้องกูเว้ย กูจะนอนบนเตียงแล้วมึงต้องนอนบนเตียงด้วย เผื่อกูลุกเข้าห้องน้ำตอนดึกเหยียบใส่หัวมึงตายห่าขึ้นมาอีก" อีเด็กบ้าสวมเสื้อผ้ายังกับฤดูหนาวใส่ทั้งหมวกเสื้อแขนยาวและกางเกงขายาวมิดชิดทั้งที่อากาศโคตรร้อนเลย "น...นอนด้วยกัน ไม่ได้นะคะ" ดวงตาของฉันเบิกกว้างด้วยความตกใจเกิดมาไม่เคยนอนกับผู้ชายคนไหนเลย "ทีมันยังเอาคนของกูไปนอนด้วยเลยมึงก็ต้องนอนกับกู หรือจะให้กูทำมากกว่านั้น" "ไม่ค่ะ งั้นหนูนอนบนเตียงกับพี่ก็ได้แต่พี่อย่าละเมิดกฎนะคะ" "รู้แล้ว! มึงจะย้ำทำส้นตีนอะไรนักหนา" ฟุ๊บ เหล็กทิ้งตัวลงบนเตียงจนกระเด้งทันที "พี่เหล็ก! ไปอาบน้ำก่อนสิคะ" ฉันเขยิบตัวถอยหลังจนเกือบจะตกเตียงเพราะกลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปทั่วห้อง เขาไม่ยอมอาบน้ำไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าจนฉันต้องเรียกชื่อเสียงดังๆ "พรุ่งนี้ค่อยอาบ มึงนอนได้แล้วกูรำคาญ!! " คนยิ่งเมายังมากวนอารมณ์อีก "เฮ้อออ" นี่แค่คืนแรกยังขนาดนี้ไม่รู้ว่าเขาจะมีนิสัยแย่ขนาดไหนอีก คนอะไรไปเที่ยวมาแถมยังเมาไม่อาบน้ำนอนอีกต่างหาก กลัวโควิดจัง
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม