หลังจากนั้นเกือบรุ่งเช้าเหล็กก็ขับรถมาส่งโมรากลับบ้าน
บนรถ
"ทีหลังก็อย่าเสือกไว้ใจใครไปทั่ว ให้มันมาส่งบ้านดึกๆ อันตราย" ผมจอดรถที่หน้าบ้านก่อนจะหันหน้าไปบอกมัน
"ไม่มีอะไรที่อันตรายเท่าพี่อีกแล้วค่ะ" ฉันตอบเรียบๆ แล้วจะเปิดประตูรถออกไป ภายในใจก็เคืองโกรธเพราะพี่เหล็กรังแกฉันอีกแล้ว
หลายวันต่อมา โมราเรียนเยอะขึ้นเหล็กก็เช่นกันจนทั้งคู่แทบไม่ได้พบหน้า
"จะไปเที่ยวอีกแล้วเหรอ ตอนนั้นก็ไปเที่ยวไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง กลับมาอีกทีก็เกือบเช้า"
แดนบ่นพึมพำให้น้องสาวที่มาบอกกล่าวว่าวันนี้จะไปงานวันเกิดของเพื่อน
"แต่วันนี้เป็นวันเกิดฝ้ายเพื่อนที่สนิทในห้องเรียนค่ะหนูก็เลยต้องไป" ฉันอธิบายให้พี่แดนเข้าใจ แต่เพราะพี่แดนเป็นคนไม่จู้จี้จุกจิกเขาเลยไม่ถามต่อว่าอะไรมากมาย
-ผับ-
"ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์มา'' ฝ้ายพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้โมรา
"ไม่เป็นไรหรอก วันนี้วันเกิดฝ้ายทั้งทีถึงเราไม่ดื่มเหล้าเราก
