มันทรมานกับการที่เราเฝ้ารอคำตอบจากคนตรงหน้าแต่เขากลับไม่ยอมพูดคำใดออกมาแม้แต่คำปฏิเสธ ทำให้ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกันแน่
“ถ้าคำถามของเกลมันล้ำเส้นคุณมากไป….อื้อ~” ริมฝีปากหนากดจูบลงมาบนริมฝีปากของฉันก่อนที่จะได้พูดประโยคถัดไป
จูบที่นุ่มนวลนั้นทำให้ฉันค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ สมองขาวโพลนไร้ความคิดมีเพียงความรู้สึกที่มันชัดเจนขึ้น เพียงไม่นานคัลเลนก็ถอนจูบออก สายตาคมจ้องมองใบหน้าของฉันแล้วค่อยๆ ยกมือขึ้นมาสัมผัสพวงแก้ม
“…ฉันต้องการแค่เธอเกลลิน”
มันไม่ใช่คำตอบที่ต้องการแต่ทำเอาคนฟังอย่างฉันรู้สึกดี มันไม่ใช่ประโยคบอกรักแต่มันทำให้ฉันคิดไปไกล ไกลจนไม่สามารถดึงความคิดกลับมาได้แล้ว
ฉันคลี่ยิ้มจางๆ ส่งให้ผู้ชายตรงหน้าพร้อมคำตอบ “เกลก็ต้องการแค่คุณค่ะ”
“ต่อให้เธออยากไป…ตอนนี้ฉันก็ปล่อยเธอไปไม่ได้แล้ว”
“เกลไม่อยากไปไหนแล้วค่ะ เกลจะอยู่กับคุณ” ฉันพูดสิ่งที่รู้สึกออกมาตรงๆ ให้เขาได้รับรู้ ก่อนจ
