ฉันปัดมือคัลเลนที่เอื้อมมาจับออก เพราะครั้งนี้โกรธจริงๆ เมื่อก่อนเขาจะพูดแรงขนาดไหนฉันไม่เคยสนใจเพราะไม่รู้สึก แต่ตอนนี้ระหว่างเรามันคือความรักไม่ใช่หรือไง จะพูดจาอะไรทำไมไม่คิดถึงใจกันบ้าง เวลาโกรธแล้วจะพูดจาไม่คิดถึงใจคนฟังแบบไหนก็ได้หรือไง
“เกล”
“อย่าเพิ่งมายุ่งตอนนี้เกลโกรธคุณมาก ไม่อยากทะเลาะ”
“ขออุ้มขึ้นไปบนห้องได้ไหม” เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นคัลเลนยอมขนาดนี้ แต่ถึงจะทำตัวดีขนาดไหนฉันก็ยังไม่ใจเย็นลงได้หรอก
ขนาดพ่อที่ไม่เคยมอบความรักให้ฉันเลยยังไม่เคยต่อว่าด้วยถ่อยคำรุนแรงแบบที่เขาว่า มันโกรธจริงๆ แต่ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกที่มีให้ลดลงหรอก ตอนนี้แค่อยากอยู่คนเดียวเพื่อสงบสติอารมณ์ไม่ให้มันเดือดไปมากกว่านี้
“ให้ลูกน้องคนนั้นของคุณพาเกลขึ้นไป แล้วเพิ่มเงินเดือนให้เขาด้วยนะคะ เพราะเขาช่วยเกล”
“ถ้าไม่อยากทะเลาะเธอไม่ควรพูดแบบนี้” คัลเลนกัดฟันพูด เขาไม่พอใจอยู่แต่ข่มอารมณ์ไว้
“คุณ
