คำถามของคัลเลนทำเอาฉันรู้สึกเจ็บที่หัวใจ ไม่รู้ว่าเขากำลังโกรธหรือน้อยใจ แต่ไม่อยากให้คิดแบบนั้นเลย
“อย่าโกรธเกลได้ไหมคะ อึก~”
( ทั้งที่เธอหนีไปแบบไม่บอกอะไรเลย ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธใช่ไหม )
“แต่…เกลมีเหตุผล…อึก~”
( เหตุผลของเธอคืออะไร ควรจะบอกฉันก่อนหรือเปล่าเกลลิน )
“อึก~ เกลขอโทษ”
( เธอไม่ต้องเลือกแบบนี้ก็ได้ คิดว่าฉันมันกระจอกตายง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง )
“ระ รู้หรอคะ”
( พ่อเธอมันมีอำนาจขนาดสั่งฆ่าคนอย่างฉันได้หรือไง )
“คัลเลน….ฟังเกลก่อนได้ไหมคะ…อย่าเพิ่ง…อึก~”
( เอาไว้จัดการธุระเสร็จแล้วค่อยคุยกัน )
เมื่อสายถูกตัดไปฉันก็ร้องไห้ออกมาราวกับใจจะขาด ทั้งน้ำเสียงและคำพูดของคัลเลนนั้นดูเหมือนโกรธเอามากๆ ยังไม่ทันได้อธิบายเขาก็วางสายไปแล้ว
ทั้งที่คิดว่าเขาจะเข้าใจแต่เปล่าเลย มันแย่กว่าที่คิด แบบนี้จะกล้าสู้หน้าได้ยังไง ซึ่งที่เขาถามมามันก็จริง ไม่มีคำแก้ตัวเลย
@วันต่อมา
แม่บ้
