หลายอาทิตย์ผ่านไป ทุกอย่างยังคงดำเนินไปเรื่อยเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะในทุก ๆ วันระหว่างกฤษณ์ดนัยและเอวิกาก็ยังคงอยู่ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุข เขาเป็นสามีที่น่ารักคอยดูแลเอาใจใส่ทะนุถนอมภรรยาเหมือนกับที่เคยทำมาในหลาย ๆ ปี
อีกไม่ถึง 2 อาทิตย์ข้างหน้าก็จะถึงวันคลอดของลูกสาวพวกเขาแล้ว ทุกคนตื่นเต้นกับวันนั้นที่กำลังจะมาถึง งานในบริษัทที่เขาเข้ามาบริหารทุกอย่างกำลังเข้าที่เข้าทาง
ตั้งแต่วันนั้นที่เซ็นสัญญากับบริษัทของบิดาพลอยพัชชาไป เขาและเธอก็ไม่ได้เจอหน้ากันอีก เป็นความรู้สึกโล่งอกเพราะเขาไม่ได้อยากพบเจอเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“คุณกฤษณ์คะมีตารางงานเพิ่มเข้ามา พรุ่งนี้เย็นคุณกฤษณ์ต้องไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณวิบูลย์นะคะ”
เลขาหน้าห้องเข้ามารายงานตารางงานในแต่ละวันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว กฤษณ์ดนัยที่นั่งอ่านเอกสารอยู่ได้แต่พยักหน้ารับ
“กี่โมง เขาจัดขึ้นที่ไหน?”
“สองทุ่มค่ะ ที่โรมแร
