ตอนที่6 ตกบ่วง
1103 คำ
อีกด้าน…
กฤษณ์ดนัยยกมือขึ้นปาดเหงื่อเป็นระยะ ๆ พร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นจิบรัว ๆ พอรู้ตัวอีกทีเขาก็ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปเป็นแก้วที่ 3 เรียบร้อยแล้ว คนที่ไม่ค่อยดื่มแอลกอฮอล์มากเท่าไหร่จึงเริ่มรู้สึกเวียนศีรษะหน่อย ๆ ก่อนจะรีบสะบัดใบหน้าไล่ความคิดไม่ดีให้เลือนหายไป แต่ยิ่งพยายามมากเท่าไหร่ หน้าอกอวบอิ่มที่แนบสนิทไปกับเนื้อผ้าที่ซึมเปื้อนก็ยิ่งฉายชัดเข้ามาในสมอง ทำให้เขาหายใจไม่ค่อยสะดวกและทำงานต่อไม่ได้เลย
‘เลิกคิดอะไรบ้า ๆ ได้แล้วหน่าไอ้กฤษณ์!’
ทว่าในขณะที่เขาพยายามตั้งใจทำงานเพื่อให้ลืมภาพเรือนร่าง ขาว เอ็กซ์ ของพลอยพัชชาให้เลือนหายไป เสียงบางอย่างก็ดังแทรกขึ้นมาคล้ายกับเสียงของอะไรบางอย่างหล่นลงบนพื้นในห้องน้ำดัง เคร้ง! กฤษณ์ดนัยเงยหน้าขึ้นทันทีและรีบลุกจากเก้าอี้วิ่งตรงดิ่งไปยังหน้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“พลอย! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” เขาถามด้วยน้ำเสียงกังวล ใบหน้าคมเข้มขมวดมุ่นด้วยความเป็นห่วง แต่เสียงจากภายในห้องน้ำเงียบไป เขาจึงตะโกนถามให้เสียงดังขึ้นกว่าเดิม
“พลอย! พลอย! คุณเป็นอะไรรึเปล่า!? ตอบผมหน่อย”
“กะ กฤษณ์ค่ะ โอ๊ย!!” ทันทีที่เสียงจากคนในห้องน้ำร้องตกใจเหมือนตกอยู่ในอันตราย คนร่างสูงจึงตัดสินใจผลักประตูเข้าไปในห้องน้ำเต็มแรงจนหน้าเกือบทิ่มล้มลงกับพื้น แต่ภาพที่เห็นตรงหน้ากลับทำให้กฤษณ์ดนัยต้องหยุดหายใจชั่วขณะ
พลอยพัขชาอยู่ในสภาพที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนสีขาวพันรอบตัว และมีน้ำจากเส้นผมหยดลงมากระทบเนินอกอวบขาว เล่นเอาคนมองลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ใบหน้าที่ดูไร้เดียงสาขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อยจากการจิบไวน์ เธอหันมามองเขาช้า ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ขอโทษนะคะกฤษณ์ พลอยทำกระถางต้นไม้ของคุณตกแตกค่ะ พลอยกำลังจะเก็บเศษกระถางที่แตกให้แล้วแต่มันบาดมือพลอยเข้าน่ะค่ะ”
“มะ ไม่เป็นไรพลอย งั้นคุณเดินออกไปรอผมข้างนอกก่อนได้ไหม เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการต่อให้เอง แล้วก็…ผมจะตามไปทำแผลให้คุณทีหลัง” กฤษณ์ดนัยรีบเบือนสายตาหันไปทางอื่นและเริ่มรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านในตัว แต่พลอยพัชชากลับก้าวเข้ามาใกล้ รอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นระรัวขึ้นโดยไม่รู้ตัว
“ขอโทษนะคะกฤษณ์ พลอยหาเรื่องลำบากให้กฤษณ์อีกแล้ว” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงรวยริน พร้อมกับทำทีเอียงตัวพิงขอบอ่างล้างหน้าคล้ายกับคนที่ใกล้เสียหลัก แต่ท่วงท่านั้นกลับดูเย้ายวนมาก ทำให้คนมองที่เริ่มมึนเมาจากไวน์เกิดความสับสนนจากสถานการณ์ตรงหน้าที่กำลังเกิดขึ้น ยืนมึนงงด้วยท่าทางกระอักกระอ่วนเพราะไม่รู้ว่าต้องวางตัวอย่างไร
“เอ่อ...ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมช่วยเก็บให้ คุณเดินออกไปรอข้างนอกเถอะ” เขาตอบพร้อมกับก้าวไปยืนใกล้ ๆ แล้วย่อตัวลงก้มเก็บเศษกระถางต้นไม้ที่หล่นกระจัดกระจายเต็มพื้น
แต่ขณะที่เขากำลังเก็บเศษแก้วอย่างตั้งใจ พลอยพัชชากลับทรุดตัวลงข้าง ๆ ทำให้กลิ่นหอมจาง ๆ จากตัวเธอลอยมาแตะจมูกเขาจนเกิดความรู้สึกร้อนวูบวาบในร่างกาย สักพักแขนของเธอกับเขาก็แตะชนกันเล็กน้อยทำให้กฤษณ์ดนัยต้องชะงัก
“กฤษณ์...ช่วยอะไรพลอยหน่อยได้ไหม” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบข้างใบหูของชายหนุ่ม เล่นเอาเขาเสียวสันหลังวาบ แต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ทำเพียงแค่เงียบเสียงรอฟังให้อีกฝ่ายพูดประโยคถัดมา
“ช่วยมีอะไรกับพลอยได้ไหมคะ พลอยชอบคุณมานานแล้ว”
“พลอย คุณอย่าพูดแบบนี้...”
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดต่อ ริมฝีปากอ่อนนุ่มของพลอยพัชชากลับแตะลงบนแก้มของเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเลื่อนมาที่มุมปากของเขา เขาจึงพยายามดันเธอออกเพราะสถานการณ์นี้เริ่มเกินจะควบคุมแล้ว
“พลอยอย่าทำแบบนี้เลย เราต้องทำงานต่ออีกนะ”
“กฤษณ์คะ...อย่าปฏิเสธความรู้สึกตัวเองเลย คุณก็รู้ว่าคุณต้องการอะไร”
ก่อนที่กฤษณ์ดนัยจะได้พูดอะไรต่อไป หญิงสาวกลับยืนขึ้นอย่างช้า ๆ แล้วปล่อยให้ผ้าขนหนูหลุดลงจากร่างของเธอ โชว์ความงามที่เย้ายวนสายตาชวนให้เขาต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
เพราะความสุขที่มีอยู่ตรงหน้า สามารถสัมผัสและจับต้องได้ ทำให้กฤษณ์ดนัยลุ่มหลงและมัวเมาจนไม่อาจถอนตัวหรือถอนกายจากความผิดชอบชั่วดีขึ้นมาได้ ร่างหนาขย่มโยกเข้าออกกายสาวที่สุดแสนเย้ายวน ตามแรงอารมณ์ที่ปรารถนา เขารุกหนักพลอยพัชชาก็พร้อมจะรับและปนเปรอความสุขให้เขากลับอย่างสมน้ำสมเนื้อเช่นกัน
เสียงเนื้อที่กำลังดังกระทบพร้อมกับเสียงน้ำหล่อลื่นที่ดังขึ้นจนน่าเกลียด กลับเพิ่มความเมามันและความสุขสมให้กับสองกายที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่ กฤษณ์ดนัยไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นอะไรมากขนาดนี้ ครั้งแรกที่เขากล้ามีอะไรกับคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนตัวเอง เพราะตั้งแต่คบหากับเอวิกามาเขาก็มีเพียงเธอมาโดยตลอด กลิ่นใหม่ ของใหม่ที่ใครเขาว่าท้าทายและชวนให้ตื่นเต้นเห็นจะเป็นจริงตามนั้น ยิ่งผู้หญิงสาวสวยแบบพลอยพัชชาด้วยแล้ว มาเสนอให้แบบนี้ถ้าเขาไม่สนองกลับก็คงจะน่าอับอายขายหน้ามาก จุดเชื่อมต่อที่ยังคงประสานก็ยังขยับเข้าออกเร็วและแรง เขาและพลอยพัชชาเข้ากันได้ดีมาก ไม่ว่าเขาจะทำรุนแรงสักแค่ไหนเพียงแค่เสียงครวญครางที่อีกคนร้องออกมา ยิ่งทำให้กายที่ร้อนดั่งไฟเผาถูกโหมกระหน่ำลุกโชนขึ้นเป็นทวีคูณ
ถ้าเอวิการ้อนแรงได้ครึ่งของพลอยพัชชาในตอนนี้ ชีวิตคงมีเรื่องให้น่าตื่นเต้นกว่าที่เคยผ่านมามาก แต่ถึงหญิงสาวจะไม่ได้โชกโชนเหมือนอย่างคนตรงหน้า เธอก็เป็นผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด แม้ตอนนี้จะถูกครอบงำด้วยความสุขเพียงแค่ชั่ววูบ แต่ความสัมพันธ์ในวันนี้จะเป็นความลับตลอดไป
- ผู้เขียน
