ตอนที่ 111
[จะพาเจ้ากลับบ้าน]
"ก็ได้…." สาวน้อยสบถสั้นๆ ก่อนจะกลืนยานั้นลงคอ มิว่าจะเกิดอะไรขึ้น นางจะมิยอมหูหนวกตาบอด ทำตัวเป็นพวกมิรู้เรื่องอันใดอีก
หลังกินยาไปราวหนึ่งเค่อร่างกายของเสวี่ยอิงก็รู้สึกร้อนราวคนกำลังจับไข้ นางเม้มริมฝีปากแน่น เงยดวงหน้ามองเสวี่ยหลง ที่เฝ้ามองอาการของนางอยู่ตลอด
"เจ้าเป็นอย่างไรจงบอกข้า" เขาส่งเสียงถาม น้ำเสียงนั้นเจือความกังวลจนเหล่าบุรุษเอาแต่เฝ้ารอคำตอบของสาวน้อย
"ข้า...ข้าเหมือนจะเป็นไข้ ร่างกายมันร้อนไปหมด ฮึก! ร้อนยิ่งนัก!" นางตอบเสียงพร่า เบ้าตามันร้อนไปหมดเฉกเช่นกับตอนที่นางอาการกำเริบ
"ดูเหมือนนางจะมีอาการต่อต้านยาแก้เหมือนพี่ใหญ่" ชิงหรงว่าเสียงเรียบ ทำให้เสวี่ยหลงขบกรามแน่น ลุกขึ้นมาอุ้มนางลงไปแช่ในถังอาบน้ำทันที
"เจ้าแช่น้ำสักหน่อย" เขาพึมพำบอกนาง
"ฮึก...ข้าร้อน แสบตายิ่งนัก!" นางครางเครือปากคอสั่น เหงื่อกาฬไหลซึมดวงหน้างาม หยดลงในน้ำห
