ทาสรักคุณชาย
ตอนที่ 46
[กาลเวลาจะเยียวยาทุกสิ่ง]
ลู่หลิงซีได้ฟังก็ขบกรามแน่น...
"พูดมากเพียงนี้ หากมิร้องไห้...เจ้าจะตายรึ"
ถึงถ้อยคำจะหยาบกระด้างดูใจร้ายไปบ้าง ทว่านิ้วมือเรียวที่ยกปาดน้ำตาให้สาวน้อยกลับให้สัมผัสอ่อนโยนเหลือเกิน
"ฮึก! มิคิดว่าจะมีแมลงในนี้ด้วย บ่าวมิได้จะร้องไห้…" นางสะอื้นฮักอย่างมิอาจห้ามความรู้สึกในใจได้
"เจ้านี่มันเหลือเกินจริง ๆ" คุณชายเอ่ยลอดไรฟัน ความรู้สึกใคร่อยากย่ำยีนางให้สาแก่ใจจู่ ๆ ก็มลายหายไป เพราะเสียงสะอื้นไห้ของนางเท่านั้นหรือ
"ฮึก! คุณชายจะตีบ่าวหรือเจ้าคะ" นางถามทั้ง ๆ ที่ยังสะอึกสะอื้น ทำคนฟังได้แต่บีบแก้มนุ่มของนางอย่างมิรู้จะทำเช่นไร
"ตีเจ้า...มิสาแก่ใจข้าหรอกในเมื่อเจ้าปากบวมเช่นนี้แล้ว ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน" เขาว่า มองริมฝีปากงามที่เห่อบวม เพราะถูกเขาตักตวงรสหวานล้ำอย่างเอาแต่ใจไปมิน้อย
เสวี่ยอิงยกมือเช็ดน้ำตาพลางมองเขา แล้วต้องอมยิ้มน้อ
