ทาสรักคุณชาย
ตอนที่ 47
[ตีบ่าวทำไมเจ้าคะ]
ยามบ่ายของวัน แสงแดดที่สาดลอดผ่านใบไม้ในสวนทอดร่ำไรลงมายังพื้นหญ้าเขียวขจีเบื้องล่าง ทำให้คนที่หลับตานั่งพิงต้นไม้ใหญ่ ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา เพราะแสงแดดแยงเข้าตานางพอดี ทว่าภาพแรกที่เห็นหลังจากลืมตาตื่น ทำให้นางต้องรีบลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ
"คุณชาย!" เสวี่ยอิงส่งเสียง พลางสอดส่ายสายตาไปทั่วทั้งสวน แต่มิพบผู้ใดผ่านไปมาแถวนี้
"เหตุใดทำราวข้าเป็นหัวโขมยลอบเข้าเรือน" คุณชายว่า ดูนางทำหน้าตระหนกเข้าเถิด
"ก็ปกติคุณชายมิออกมา บ่าวแค่แปลกใจ แล้วก็คิดไปว่าคุณชายอาจจะมิต้องการให้ผู้ใดเห็น" นางตอบเขา ทำให้คุณชายขยับยิ้ม คว้าข้อมือนางมาจับไว้
"ไปเถิด" เขาว่า
"ไปไหนหรือเจ้าคะ" นางรีบถาม ขณะสาวเท้าเดินตามคุณชายกลับมาที่เรือน
ยามมาถึงก็เห็นว่าเหยียนชิงรออยู่ในเรือน บนโต๊ะมีอาภรณ์บุรุษวางพับไว้ชุดหนึ่ง
"ข้าบอกว่าเจ้าหลับอยู่ คุณชายก็เลย..." เหยียนชิงเปรยขึ้น
