ตอนที่ 118
[ยิ้มแบบล่อลวงเจ้ารึ]
เมื่อได้ยินนามของตน ทำเอาสาวน้อยถึงกับหน้าซีดเผือด นางหันรีหันขวางมองพื้นที่โล่งหลังฉากบังลม ที่มีเพียงถังอาบน้ำและราวแขวนผ้าอย่างอ่อนใจ
'ไยคุณชายตงฟางต้องถามหาข้าด้วย'
"ข้าให้นางไปดูถาดสำรับเช้า" ลู่หลิงซีบอกปัด ทว่ารองเท้าสตรีที่วางอยู่ข้างเตียงญาติผู้พี่ ทำให้ตงฟางหยางอมยิ้มน้อย
"งั้นดีเลยพี่ชาย ข้าเองก็ยังมิได้อาบน้ำ ข้าอาบน้ำกับเจ้าแล้วค่อยทำแผลแล้วกัน" ตงฟางหยางมิพูดเปล่า เขายังเดินนำชายหนุ่มตรงไปทางฉากบังลมอีกด้วย
"เสี่ยวหยาง!" ลู่หลิงซีส่งเสียง แล้วลอบกลืนน้ำลาย รีบสาวเท้าตามคนที่เบี่ยงตัวหลบมือเขาที่จะเข้าคว้าห้าม
"เช้าๆเช่นนี้น้ำคงอุ่นดีใช่รึไม่" ตงฟางหยางว่าอย่างอารมณ์ดี เขาอยากรู้นักว่าพี่ชายของเขาเจ้าเล่ห์กับซ่งเสวี่ยอิงถึงขั้นไหนกัน
ทว่าเพียงเดินพ้นฉากบังลมมาฝักกระบี่ของเหยียนชิงที่กระโดดพุ่งตัวผ่านบานหน้าต่างเข้ามา ก็เข้าขวางทางตงฟ
