ปฐพีมองสมาร์ทโฟนที่อยู่ในมือ พลางมองผู้หญิงที่อยู่เบื้องหน้าสลับกันไปมา เพื่อนของเธอยังพยายามโทรเข้ามา แบบไม่ขาดสาย ในขณะที่เธอก็ไม่คิดจะพูดสิ่งใดเช่นกัน
เขายัดสมาร์ทโฟนใส่กระเป๋ากางเกง ทั้งๆที่มันยังมีสายเรียกเข้า ก่อนที่เขาจะติดกระดุมกางเกงยีนส์ที่สวมใส่ และสวมเข็ดขัดให้มันเรียบร้อยดังในตอนแรก
อีกคนเองก็ยังพยายามที่จะใส่กางเกง ร่างเล็กๆมีอาการขาสั่น ปากอิ่มเม้มเข้าหากัน บ่งบอกว่าเธอไม่คิดจะเอ่ยขอความช่วยเหลือ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เธอยังพยายามที่จะใส่มัน โดยไม่รอให้ตัวเองทรงตัวไหว เขารวบร่างของเธอเข้ามาหาตัวอย่างใส่ใจ ก่อนจะใช้มือจัดทรงผมให้ เพื่อให้มันปิดร่องรอยช้ำๆที่เขาเป็นคนตั้งใจทำ
มือบางยังผลักมือเขาออกห่าง ทำเหมือนรังเกียจเขามากมายอะไรขนาดนั้น เขาจ้องที่ใบหน้าของเธอนิ่ง และเป็นเธอ ที่เป็นคนทิ้งคำพูดออกมา
"อย่ามายุ่ง"
"อย่าเยอะ พี่กำลังช่วยเธอไหม ขาสั่น ยืนแทบไม่ไหว ยังจะมาเล่นต
