"เชี่ย.."
เสียงสบถหยาบดังขึ้นมา หลังจากที่เจ้าของเสียง ปล่อยให้นาฬิกาปลุกดังค่อนข้างนาน เอาเข้าจริง ความรู้สึกของเขารับรู้ ว่ามันดัง แต่ทว่าเขากลับไม่อยากขยับเยื้อน ซ้ำยังเกิดความรำคาญ แต่พอนึกได้ ว่าเขาต้องพึ่งนาฬิกาปลุกเพราะอะไร เขาก็ดีดกายลุกจากเตียงทันที และเหตุผลที่เขาตั้งใจว่าจะตื่นแต่เช้า เพราะต้องการจะไปส่งคนของเขา..
ใช่ คนของเขา มัลลิกาคือคนของเขา เขาคิดว่า เขาคงไม่ปล่อยเธอให้ใคร แม้ว่าใครจะอยากได้ หรือใครจะขัดขวางยังไงก็ตาม
เขาใช้เวลาจัดการตัวเองในห้องน้ำโดยทำเวลา สุดฤทธิ์สุดเดช พยายามที่จะให้มันรวดเร็ว แม้จะยังขัดใจตัวเองอยู่มากเหมือนกัน
เขาเห็นบิดาของตัวเอง และน้องสาวกำมะลอนั่งด้วยกันที่โต๊ะอาหาร แต่เขาไม่ได้รีบเพราะจะลงมาทานข้าวด้วยกัน เขาแค่รีบเพราะต้องการไปส่งอีกคนเท่านั้นเอง
"เรียบร้อยรึยังหมวย พี่จะไปส่ง!"
สิ้นเสียงที่เขาบอกกล่าว ตาคมดุของบิดา ก็ตวัดมองมาทันที แต
