ครู่หนึ่งที่เธอเผลอยืนสบตา จากนั้นเธอก็เลือกที่ก้าวข้ามออกไป
"มะ หมวย.."
ไม่สนใจเสียงที่ร้องห้าม ไม่สนใจจะหันกลับไปมองอีกครั้ง ทำเป็นย้ำ ว่าไม่ต้องการให้ใครมาทับรอยบนตัวเธอ แล้วที่เขาทำล่ะมันคืออะไร หรือกฎเกณฑ์มันเป็นเพียงของเธอเท่านั้น ที่จะห้ามยุ่งกับเพศตรงข้ามคนไหน ต่างจากเขาที่จะทำอะไรก็ได้ จะเอาผู้หญิงเข้ามานอนถึงในบ้านก็ได้ และอาจจะปลดเสื้อผ้าของกันและกัน ตั้งแต่ตอนอยู่ตรงขั้นบันได โดยไม่สนใจว่าใครอาจจะมาเห็น ด้วยซ้ำไป
หัวใจดวงน้อยของเธอมันเต้นรัวจนน่ากลัว มันแผ่วปลายสั่นไหว เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างในชีวิตของเธอหายไป ขอบตามันร้อนผ่าวเอาง่ายๆ พยายามแค่ไหนที่จะก้าวลงบันได ด้วยสติสัมปชัญญะที่แทบจะไม่มีเหลือ เธอได้ยินเสียงร้องที่ดังมาตามหลัง แต่เธอเลือก ที่จะไม่คิดหวัง
ไม่หวังแล้ว ว่าเขาจะช่วยแก้ปัญหาที่เธอกำลังจะเผชิญได้ไหม จะปล่อยผ่าน แม้บางที เขาอาจจะเป็นหนึ่งในสาเหตุ ที่ทำให้เธอถ
