แต่งงานอย่างนั้นหรอ
เขาทวนคำนั้นในใจด้วยความใจหาย อกของเขาตอนนี้มันเหมือนคนมีไข้ หายใจไม่ทั่วท้อง และมันก็ร้อนรน จนเขาต้องลั่นวาจาออกมา
"ไม่ให้แต่ง!"
พอได้ยินแบบนั้น บิดาก็มองแรงกลับมาเช่นกัน
"แต่แกไม่มีสิทธิ์มาออกความเห็น ฉันเท่านั้นที่เป็นคนออกคำสั่ง และเชื่อเถอะ ว่ามัลลิกาจะเชื่อฟังฉัน!"
"แต่ถึงอย่างนั้นพ่อก็ทำแบบนี้ไม่ได้ ยัยนั่นเรียนไม่ทันจะจบด้วยซ้ำไป พ่อจะมาตัดสินใจอะไรบ้าๆไม่ได้ ผมคนหนึ่ง ที่ไม่ยอม..!"
เขาร้องเถียงคอเป็นเอ็น และจ้องตากับบิดาอย่างเอาเป็นเอาตาย
"อีกไม่กี่เดือนหมวยก็เรียบจบแล้ว ฉันวางอนาคตไว้ให้น้องทุกอย่าง แต่แกมาทำเลวระยำไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น ฉันไม่คิดไม่ฝันด้วยซ้ำ ว่าแกมันจะเลวขนาดนี้!"
"พ่อเลิกพูดสักที เพราะสุดท้าย พ่อก็เปลี่ยนแปลงความจริงไม่ได้อยู่ดี!"
นี่รึเปล่า คือสิ่งที่ยัยป้าแม่บ้านคนนั้นเคยเตือนว่า ไม่เขาหรือมัลลิกา จะต้องมีคนใดคนหนึ่งเสียใจ
