"มะหมวย.. หมวยขออะไรพี่พีสักอย่างได้ไหมคะ.."
เสียงหวานรีบร้องค้าน เมื่อเห็นเขาใช้ต้นขา แยกเรียวขาขาวออกจากกัน เขาขยับกายผละห่าง ในจังหวะที่ต้องการปลดกางเกงยีนส์ออกจากร่าง เพียงไม่นาน ร่างของเขาก็เปลือยเปล่า เช่นเดียวกันกับเธอ
"ขออะไร.."
เขาเลื่อนสายตาไปถามเธอใหม่ ทุกอย่างพร้อมแล้วที่จะดำเนินการต่อไป เขาแค่อยากรอถาม ว่าเธอจะขออะไร ก็เท่านั้นเอง
"หมวยอยากขอให้พี่พีกลับไปทำงาน.. คุณพ่อท่านดีใจมากนะคะ.. คุณพ่อท่านรับรู้ว่าพี่พีตั้งใจ หมวยอยากให้พี่พีทำต่อไป.. คุณพ่อกำลังภูมิใจในตัวพี่พีนะคะ.."
"งั้นเหรอ.. แล้วเธอล่ะ.. เธอดีใจไหม"
เขาถามไว ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปจูบลงที่หน้าผากของเธอเบาๆ
"หมวยดีใจค่ะ.. หมวยอยากให้พี่พีเดินหน้า อย่าล้มเลิกความตั้งใจเลยนะคะ.."
เสียงหวานเอ่ยขอ ในขณะที่คนรอฟังก็เผลอคล้อยตาม คำพูดของมัลลิกา มีอิทธิพลต่อเขาทุกอย่าง ไม่รู้เลย ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่ิอใด
