เมื่อกำลังจะเกิดการทะเลาะภายในกลุ่มอีกครั้ง เธอจึงจำต้องยุติทุกอย่าง โดยการแยกย้ายกลับทางใครทั้งมัน โดยหนทางของเธอก็คือกลับบ้านดังเดิม
และเธอก็ต้องเผชิญหน้า กับคนที่เธอยังไม่อยากเผชิญ ที่เหมือนจะตั้งใจมานั่งรอเธอ
มัลลิกากวาดสายตามองหาแม่บ้านประจำบ้าน ที่วันนี้หายไป ไม่ยอมเดินออกมารอรับเธอ เฉกเช่นทุกครั้งเวลาที่เธอกลับบ้าน เธอตั้งใจจะเดินผ่านหน้าพี่ชายปลอมๆไป แต่ทว่า เขากลับใช้วงแขนเพื่อโอบรัดรอบเอวของเธอเข้าหาในทันที
ด้วยความสูงที่มีมากกว่า ความแข็งแรงที่มีมากกว่า ทำให้ร่างของเธอแนบชิดกับร่างของเขา แบบที่ตัวเขาต้องการ ยิ่งดิ้น มันยิ่งชิด เหมือนเป็นการบอกเป็นนัยๆว่า ถ้าเขาไม่ยินยอมที่จะปล่อย เธอก็ไม่มีทางรอดพ้นเงื้อมมือของเขาได้เลย
"ปล่อยค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็น"
พยายามแค่ไหน ที่จะเบี่ยงใบหน้าเพื่อหลบการกระทำ ที่เขาพยายามจะซุกไซร้ปลายจมูกลงมาที่ซอกคอ
"ทำไมต้องทำเสียงแข็งใส่พี่ด้วยล่ะ ผู
