คนที่เป็นคนกำหนดทุกอย่างขยับกายลงไปนอนแผ่หราอยู่บนเตียงกว้าง ปากบางยังกดยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่เขาจะลอบมองไปที่คนข้างกาย และใช้วงแขนกอดก่ายเธอเอาไว้ พร้อมๆกับการขยับต้นขา ขึ้นไปวางทาบบนต้นขาขาวของอีกคน
"นอนนี่ไหม!"
เขาใช้ปลายจมูกสัมผัสลงที่กลุ่มผมนุ่มเบาๆ กลิ่นของเธอติดตรึงที่ปลายจมูกของเขา แต่แค่แว๊บเดียว มือบางก็ดันขาของเขาออกห่าง ก่อนจะสะบัดวงแขนของเขาออกตาม
"ไม่นอนค่ะ!"
เธอขยับกายลุกจากเตียงเบาๆ ใบหน้าใสๆที่ไร้ซึ่งแว่นตา แสดงอาการเหยเกออกมา คาดว่า น่าจะระบมที่ตรงส่วนนั้น แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็พยายามที่จะถอยห่าง ก่อนจะค่อยๆเก็บซากเสื้อผ้าที่กระจายอยู่ตามห้อง ไม่แม้แต่จะชายตามามองเขาที่ยังนอนอยู่บนเตียง!
"ไม่ไหวก็นอนนี่ได้ พี่ไม่ได้ว่า เตียงพี่กว้างนะ!"
คนฟังทำท่าไม่สนใจ ตากลมคู่นั้นพยายามกวาดหาอะไรบางอย่าง ซึ่งเขาไม่แน่ใจ ว่าเธอกำลังมองหาอะไร
"ผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงหยิ่งใส่ เวลาถาม
