ตอนที่ 71 : เฝ้าดูแลไม่ห่าง
@โรงพยาบาล
ดวงตากลมโตที่แดงก่ำจ้องมองประตูหน้าห้องฉุกเฉิน ใบหน้าหวานยังคงเลอะไปด้วยน้ำตา มือบางประสานกันไว้แน่นพยายามข่มอาการสั่นเทาและอาการตื่นกลัว เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดที่แห้งเกรอะกรัง ถึงจะมีอาการปวดร้าวไปทั้งตัวที่เกิดจะแรงกระแทกก็ไม่เจ็บเท่าคนด้านในห้องนั้น เกือบหนึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่มีวี่แววว่าอาการเขาเป็นยังไงบ้าง ไม่มีแม้แต่หมอออกมาบอกอาการ หัวใจดวงน้อยตกไปอยู่ตาตุ่ม
เขาสลบไปตั้งแต่บอกรักฉัน คำบอกรัก เสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดยังคงกึกก้องอยู่ในหู รอยยิ้มของเขายังคงตราตรึงอยู่ในใจฉันเสมอ ต่อให้ฉันจะหงุดหงิดใส่ขนาดไหนแต่เขาก็ไม่เคยรำคาญฉันแม้แต่ครั้งเดียว ไม่เคยคิดว่าเขาจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
....แต่กว่าจะให้อภัย มันก็ไม่รู้จะสายไปหรือเปล่า
"ฮรือออ...ฮือออ" แค่คิดน้ำตาก็ไหลออกมาดั่งเขื่อนแตกอีกครั้ง ใบหน้าหวานก้มหน้าสะอื้นไห้อย่างไม่อายใคร
ยอมรับได้เ
