ตอนที่ 72 : สิ่งที่รอคอย
เด็กสาวร่างเล็กนอนอยู่บนเตียงเสริมที่ขอให้ทางโรงพยาบาลจัดเตรียมให้เพราะอยากนอนจับมือเทเลอร์ตลอดทั้งคืน ดวงตากลมโตมองร่างสูงที่ยังคงหลับตาพริ้มในลักษณะแบบเดิม มือเรียวเล็กยังคงกุมมือหนาไว้แน่นไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความเศร้าหมองไม่ว่าจะมองกี่ครั้งคนที่นอนอยู่ยังไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบสนอง
"ทำไมไม่ฟื้นสักที ไม่คิดถึงหนูเหรอ? ไม่อยากกลับมาอยู่กับหนูแล้วเหรอคะ?"
น้อยหน่าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ยิ่งเงียบก็เหมือนยิ่งเหงา อ่อนไหวและอ่อนแอไปซะหมด น้ำตาสีใสค่อยๆไหลออกมา
"หนูคิดถึงพี่จัง พี่อยู่ตรงนี้แต่เหมือนพี่ไม่ได้อยู่กับหนูเลย หนูเข้าใจแล้วว่าตอนที่พี่ตามง้อหนูความรู้สึกพี่เป็นยังไง หนูอยู่ให้พี่เห็นทุกวันแต่ก็เหมือนหนูไม่ได้อยู่ตรงนั้น หนูทำพี่เป็นเหมือนธาตุอากาศไม่สนใจ มันก็เหมือนกับตอนนี้ที่หนูพร่ำพูดอยู่คนเดียวแล้วพี่ไม่ตอบโต้อะไรเลย"
ภายในห้อง
