บทที่ 10/2
ตัดมายังสองคนที่กำลังยื้อแย่งลูกบาสอย่างเอาเป็นเอาตาย ความสูงร้อยหกสิบหรือจะสู้ร้อยแปดสิบเจ็ด คนเตี้ยกว่าจึงเสียเปรียบเห็น ๆ อีกทั้งจอมทัพก็ตัวหนา กระแทกแต่ละทีร่างผอมบางแทบกระเด็น
สวบ..
พอลูกบาสลอยลงหวงติดกันหลายครั้งจากฝีมือคู่แข่ง นาเดียร์ก็เริ่มปากคว่ำหน้างอ เธอยืนปาดเหงื่อแล้วพูดกระเง้ากระงอดออกมา “คนขี้โกง”
“ขี้โกงอะไร ก็เล่นแบบแฟร์ ๆ แล้วนะ” ชายหนุ่มเดินวนร่างเล็กเป็นวงกลมพร้อมทุ่มลูกบาสลงพื้นไปด้วย ดวงตาคมทอดจับไปยังคนหน้างอด้วยความขบขัน สู้ไม่ได้ก็เป็นอย่างนี้ทุกที เจ้ามารยาที่สุด
“ทัพตัวใหญ่อย่างกับยักษ์ ใครจะสู้ได้”
“เอ้า! ชวนเล่นเอง จะให้ทำยังไง เราลดขนาดตัวไม่ได้หรอก”
“ก็ต่อให้เราสิ”
“ว่ามา” เมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จอมทัพก็เริ่มไม่ไว้ใจในกติกาที่นาเดียร์จะกำหนดใหม่ พอได้ฟังคำบอกของเธอก็ถึงกับส่ายหน้า
“ทัพจะชูตได้ก็ต่อเมื่อยืนอยู่หลังเส้นนั้น” ชี้ไปยังเส้น
